ZAMANSIZLAR
İnsanın yaradılışından sonra Allahın ona bəxş etdiyi ən böyük sərvət yaşamaq, yaratmaq və yaşatmaq haqqıdır. Yaradan bu lütvünü heç bir bəndəsindən əksik etmədi. Faili – muxtarlıq (seçimin insan ixtiyarına verilməsi) daxil, hər nə varsa, bütün gözəlliklər Adəm övladı üçün xəlq edildi. Bir sözlə, insan yaradılmışlar içində bir əşrəf kimi, zamanın fövqündə dayandı.
Əfsuslar olsun ki, əksər dönəmlərdə insana verilən faili – muxtarlıq elə, insanın özü üçün bir bəlaya çevrildi. Təkəbbür, kin, yersiz qəzəb, sərvət uğrunda gedən amansız savaş, qəsb və qəsd, saysız – hesabsız xəyanət və daha nələr... Bütün bu haqsızlıqlar da , Adəm övladının əməllərində təcəlla etdi. Bəzən o qədər ədalətsizliklər baş qaldırdı ki, bəzi gözəlliklər bu zülmlərin içində kölgədə qaldı. Gözəlliyin zülmə kölə olduğu zamanlara tuş gəlmək, həqiqətən böyük bir fəlakətdir. Belə zamanlarda ölüm zalımlar üçün bir vahimə, məzlumlar üçün bir qurtuluş həddinə çatar. Haqqını ala bilməyən, qısılıb Haqqa tapınar, yeganə bir təsəlli yeri ümid olar. Fəqət belə zamanlarda, bəzən ümid özü də, ümidsizliyə qapanar. Zalımların zülmü bu günün, dünənin mövzusu deyil. Min il əvvəl də, bəlkə də, min il sonra da, haqsızlıq öz iqtidarını sürdürəcək. Hər şeyin nisbi olduğu kainatda bundan artığını gözləməyə dəyməz. Əbəs yerə mövlamız Həzrəti Əli (ə.s) bu fani dünyaya üç kəs talaq verməmişdi. Bəs qəddarlıq, zülm, amansızlıq haradan qaynaqlanır? Bəzilərində yaranan mənəmlik ehtirası, sonsuz təkəbbür, zalımlıq sevdası, zülm eşqi onun güclülüyündən deyil, savadsızlığından meydana gələr. Belələri bir ömür özünü tapa bilmir. Hətta ölüm yatağında belə, Cənab Əzrayıla “ qılınc ” çəkir. Bax, əsil bədbəxtlik budur.
Əslində, çağdaş dövrümüzdə əvvəlkilərdən çox fərqlənmir. Elmi tərəqqi, elektron inkişaf, müasir texnologiya, bütün bunlar vizual dəyişikliklərdir. Kainatın ən zəngin kapitalı yalnız insan resursudur. İnsanın yaşama haqqı ona verilmədikcə, haqqı olan ondan əsirgəndikcə bu tərəqqinin, bu dəyişikliklərin onun gözündə zərrə qədər anlamı qalmır. İnsanlar arasında sürətli bir qütbləşmə mövcuddur və bu danılmaz bir faktdır. Bir tərəfdə zənginləşdikcə zənginləşən zümrə, digər tərəfdə zamanından küsmüş zamansızlar. Bir yanda, Mayamidə yeddi ulduz oteldə gecəsi 1000 - avroya dincələn Dubay Şeyxi, digər tərəfdə Zimbabve küçələrindən çörək qırıntısı toplayıb qarnını doydurmağa çalışan məzlum bir cocuq. Belə paralelləri çox aparmaq olar. Belə təzadlar bir yazının, bir kitabın içinə sığmaz. Nə optimizm, nə pessimizm yalnız realizm həqiqətləri özündə ehtiva edər. Həqiqət isə eşidilənlər, deyilənlər deyil, gözlə görülənlərdir.
