***

gecə yenə gizlədibdir şəhəri  tapmaq olmur,

elə ki tapırsan günəş çıxır,

səhər açılanda  da bu şəhərdə yaşamaq olmur.

 

                   ***

gecələr gözlərindən ay süzülür,

buz tutan pəncərədən  yay süzülür.

sən yox ikən kül basmışdı yatağımı

indisə ruhuma lay-lay süzülür.

 

                 ***

səni düşündükcə ağ vərəqə,
rəngli fikirlər tikirəm.
saçların dalğalanır qələmimdə dəniz kimi,

onlara ahəngli küləklər tikirəm.

 

                 ***

damarlarım əl açıbdır boğur məni öz dəryasında.
dilim də boğulur boğazımda söz dəryasında.

 

                 ***

həqiqətə parçalanmış bədənimdə qan olmusan,
bu canı canımdan alan can olmusan.
səni basdırmaq istəyirəm , sinəmdə məzar qazıb.
amma öldürə bilmirəm səni, yaşayıram cəhənnəmi,
mənə şeytan olmusan.

 

                  ***

gecələr şəm kimi əriyir masa üstündə,

gecələrin çiyni ağrıyır,

daşıyır nəsə üstündə.

gəcələrdə təklik,sükut ,bir də bir az ahın olur.

uzaqlaşırsan hər kəsdən,

sənə yaxın Allahın olur.

 

               ***

rəngli adamlar,ağ-qara fikir.
mənim bədənimə, yaralar tikir.
sarılıram ağrılara, xəstəhal oluram.
düşünürəm, bir az da ruhsal oluram.    

 

               ***

sənin bədənin mənim qısıldılğım bir küncdür,
tək orada özümlə qucaqlaşa bilirəm.
o qədər yaxınsan ki mənə,
səni sevəndə hər kəsdən uzaqlaşa bilirəm.

                  ***

hərdən qonaq gəlir çaxır damarlarıma,
axır qanımın yerinə.
məst edib,sığal çəkir gözlərimə
cananımın yerinə

  

            ***

gözlərində teatr var aktyoru mənəm,

səni oynayıram sənsiz səhnələrlə,

səni isə görə bilmirsən məni,

tutulubdur gözün pərdələrlə.