AYRILIQ GÖRÜŞÜ

Röyama gəlmişdi o sevgili yar.

Sözü çox olsa da dili tutulmuş,

Bircə söz deyib ağladı zar-zar.

O yazıq yamanca qəmə qərq olmuş.

“Bağışla sevgilim əlini gətir,

Əl-ələ tutub biz barışaq yenə”!

Ah  dili dodağı əsirdi tir-tir!

Hələ tam çatmamış əli əlimə.

Əl həmən əl idi, elə o vaxtkı

Amma, o ağladı çəkib bir də, ah.

Nişan üzüyünü barmağımdakı,

Utancaq baxışla o görüb hərgah.

Xəyanət yarımı alsa da məndən,

Sadiq qalmış idim verdiyim sözə.

Üzüyü atmadım heç vaxt əlimdən,

Gözlədim bu günü mən dözə-dözə.

Bağrıma sıxdım mən onu bərk-bərk.

Fəqət, o gəlmədi heç mənə sarı.

Ölümü öldürə bilərdim gərək.

Məni qabaqlayıb öpdü o yarı.

TƏBRİZ İSLAM