İki ildir “Pirat”da barmenəm. Çoxu barın bordel olduğunu düşünsə də, bu sadəcə əyləncə yeridir, yaxud kimisi üçün həyat tərzidir. Necə deyərlər, gecə həyatını sevdiyim üçün bu işi seçmişəm. Tənhalığı sevsəm də, bardakı çoxluğu bəyənirəm. Əlbəttə ki, içki üçün sinov gedirəm. Uzun saç deyiləm, heç saqqalım da yoxdur, amma simpatik şirinəm. Bütün barmenlər kimi tatum var.
Gündəlik qazancım 100-150 manatdır. Bu işin yaxşı tərəfidir. Bara qara kostyumda iki şübhəli silahlı şəxs girdikdə bu işin pis tərəfi olur. Kassadakı pulları səndən istəyirlər. Sənsə barın sahibinə zəng edirsən. Onlar aralarında nəsə danışırlar. Şübhəli adamlar səssizcə gedirlər. Bir az ölüm təhlükəsi var, qısacası.
Barmen işləyəndən müxtəlif insanlarla qarşılaşmışam. Deməli, bir qaqaş gəlir bara sümsük it kimi arıq, yaraşığı yox, amma yanındakı qız bahalı kukla. Qaqaşın altında gümüşü Porsche, adam lap oğlanın yanındakı qancığın yerində olmaq istəyir. Sonra görürsən ki, bir qız gəlir, itici xasiyyəti var, ünsiyyət qurmaq istəyirsən, az qalsın sənlə dalaşsın. Barni stoykaya yaxınlaşır, meyvə suyu istəyir. Gülümsədim. Dedim ki, meyvə suyu yoxdur, kokteyl verə bilərəm. Qız spirtli olub-olmadığını soruşdu. Mən özümü saxlaya bilməyib güldüm. O gülümsədi. O dəqiqə bilinirdi ki, ilk dəfədi bara gəlir. Kokteyli verdim və yanında da sual verdim: “Deyəsən ilk dəfədi bura gəlirsən?” Dedi ki, hə. Harda oxuduğunu soruşdum, dedi, Azərbaycan Dillər Universitetində. Və qız axırda anladı ki, bar həyat tərzi onluq deyil və çıxıb getdi.
Qısacası, hər cür fərqli insanla tanış olursan. Həmçinin tanışların çoxalır, əhatə dairən genişlənir. Bara gələn qızların çoxunun tatusu var, amma onların hamısı “verən” deyil. Aralarında bakirələri də olur. Aida onlardan biri idi. Bu qız mənim yaddaşımda qaldı və bu hekayənin əsas personajıdır. Bir siqaret yandırıb onun haqqında danışmaq istəyirəm.
Məktəblərdə son zəng günü idi. Hara baxırsan son zəng geyimində sevincli məktəbliləri görürsən. Onlara baxanda öz son zəng günüm yadıma düşdü. İşə gedirdim. Əla əvhalım vardı. Motosikletimi təzəlikcə yumuşdum. Yolda şütüyəndə maşınlar mənə baxırdı. Bəlkə içdən məni qısqanırlar, çünki mən heç vaxt tıxacda qalmırdım. İş yerimə çatdım. Motosikleti parking elədim. Bara girdim. Saat 23:08-i göstərirdi.
Beləliklə, işimə başladım. Musiqini qoşdum. Ətrafı səliqə-sahmana saldım. Qapını açıq saxlayıb öz yerimə keçdim. Müştərilərin gəlməyini gözləyirdim. Bəzən heç kimin gəlməyini istəmirdim. Ola bilsin bu yorğunluqdandır.
Müştərilər gəlməyə başlayırdı. İçəri yavaş-yavaş qızışırdı. Müştərilərə xidmət göstərirdim. Həmin gecə nədənsə üzümdən gülüş əskik olmurdu. Vaxtın necə getdiyini bilmirdim. Saat təxminən 1, 2-nin yarısı olardı. İçəri son zəng geyimində şirin bir qız daxil oldu. Bəlkə də o, diqqətimi fərqli geyimdə olduğuna görə çəkmişdi. Çox kefsiz vəziyyətdə idi, elə bil son zəngdən yox, yasdan gəlirdi. İçəri girdi və barni stoykaya yaxınlaşdı. Oturdu. Bira sifarişi verdi. Sifarişini gətirdim, niyə kefsiz olduğunu soruşdum. Sərt şəkildə “işinlə məşğul ol” dedi. İncimədim bu cavabdan. İnciməməyimin səbəbi də qızın qıvrım-qıvrım saçlarıydı. İçə-içə onunla danışmağa çalışırdım. Qız ola bilsin istifadə olunmasından qorxurdu. Ona görə belə sərt cavablar verirdi.
Bir-iki bokal içdikdən sonra qızdan soruşdum ki, niyə kefin yoxdur? Sərxoş şəkildə başını yelləyib “heç... atamla dalaşmışam, getməyə yerim yoxdur”. Mənə gəlməyini təklif etdim. Bir az fikirləşib razılaşmadı. Çox təkid etmədim. Adını soruşdum. “Aida” dedi. Bundan sonra öz işimlə məşğul olub onu özüylə tək buraxdım.
Bir də baxdım ki, saat səhərə yaxın 5-dir, 6-ya işləyir. Müştərilər azalıb. Aida da eləcə başını masaya qoyub oturub. Artıq zır sərxoş idi. Mikrofona yaxınlaşıb səsləndim:
-Hey Gənclər, bugünkü gecə həyatımız bu qədər. İnşallah qismət olsa, sabah görüşərik”.
Son musiqi müştərilər üçün səslənir və hər kəs dağılışır. Təkcə Aida qalır və ona yaxınlaşıram. Soruşuram ki, bağlayıram, hara gedəcəksən? Başını qaldırıb “bilmirəm, getməyə yerim yoxdur, saat 9-da qızla görüşməliyəm, yəqin küçədə qalaram”. Son dəfə cəhd edib mənə getməyi təklif etdim. Əlacsızlıqdan razılaşdı.
Barı bağladım. Qızla birlikdə çıxdıq. Qız ayaq üstə dayana bilmirdi. Ondan barın qabağında gözləməyi xahiş etdim.
-Hara gedirsən? -soruşdu.
-Gözlə, motosikleti götürüb gəlirəm, -dedim. Sanki bir anlıq gülümasədi, elə bil bu onu təəccübləndirdi və sevindirdi.
-Heç vaxt motosikletə minməmişəm...
Əvəzində gülümsədim və motosikleti götürüb gəldim. Qız motosikletə minməyə qorxurdu. Dedim ki, qorxma, otur, məndən möhkəmcə tut. Motosikletə əyləşdi. Soyuq şəkildə məndən tutdu. İrəlilədik. Mən sürəti artırdıqca o daha çox məni qucaqlayırdı, sıxırdı. Sürəti heç azaltmaq istəmirdim, bu mənim xoşuma gəlirdi. Amma qıza nəsə olacağından qorxurdum. Yavaş-yavaş sürəti azaldıb evə tərəf gedirdim. Evə çatıb motosikleti blokun qarşısında saxladım. Düşdü. Qızın qorxudan rəngi ağarmışdı. Motosikleti parking eləyib qızın yanına gəldim. Binaya girdik. Liftə minib 4-cü mərtəbəyə qalxdıq. Qapını açdım, evə girdik. Dostlarım evdəydi. Sakit bir şəkildə onların xəbəri olmadan qızla otağıma keçdim. Qız çox sərxoş olduğundan mənim yerimə çatan kimi yatdı. Onun mənim çarpayımda yatmağı heç xoşuma gəlmədi. Heç vaxt bir qız yatağımda tək yatmayıb. Üstünü örtdüm, işığı söndürdüm və dostlarımın yanına getdim. Salamlaşdım. Onlara xəbərdarlıq etdim ki, otağımda sərxoş qız var, yatır, narahat etməsinlər.
Səhər saat 7-yə yaxınlaşırdı. Uni-yə getməyə hazırlaşırdım. Duş qəbul etdim, saçımı quruladım, isti çayımı içdim. Dərsə geyinəcəyim paltarları ütülədim, ayaqqabılarımı təmizlədim. Əynimi geyinib qapıdan çıxanda, qızın da səhər harasa getməli olduğu yadıma düşdü. Ayaqqabılarrımı çıxarıb otağəma keçdim. Qıza baxdım, heç oyatmaq istəmirdim. Onun balışı qucaqlamağı, saçlarının dağınıqlığı, üzünün şirinliyi məni bir qədər xəyallara aparmışdı. Saata baxdım : saat 07:22-ni göstərirdi. Dərsin başlamağına 1 saat vardı. Qızı oyatdım, “hazırlaş çıxaq, dərsə gecikirəm” dedim. Uzandığı yerdən yarıyuxulu gözlərini açıb 5 dəqiqə uzandı. Mən də divanda oturub onun bu yataqdakı yarıyuxulu vəziyyətinə baxıb gülümsəyirdim.
15 dəqiqədən sonra biz evdən çıxmışdıq, motosikletə oturmuşduq. Aida artıq motosikletdən və məndən qorxmurdu. Bəlkə də gecə ona heç nə etməməyim onda mənə qarşı güvən yaratmışdı. Hər şey əla idi. Onun dediyi yerə (Nərimanov metrosuna) apardım. Çatdıq, düşdü. Məndən gülümsəyərək nömrəmi istədi, bəlkə lazım olar deyə. Mən də qarşılıqlı gülümsəyib nömrəmi verdim. Qızın nömrəmi istəməyi məndə nəyəsə ümid yaratdı.
Mən dərsə getdim. Arxa partada oturub qulaqcıqla musiqiyə qulaq asırdım. Mesaj gəldi: “Hardasan?” Nömrəni tanımadığım üçün “kimsən?” yazdım. “Mənəm -Aida” -qız yazdı. Dərhal ona zəng etdim. Harda olduğunu soruşdum. “Məni düşürdüyün yerdəyəm, bekaram, istəsən gəl gəzək”. “Yaxşı”-dedim.
Telefonu söndürüb müəllimdən icazə alıb çıxdım. Qızın yanına getdim. Bir az gəzdik, alış-veriş elədik. Sanki 10 ildir bir-birimizi tanıyırdıq. Əim qızın əlinə dəyəndə ondan heç bir mənfi reaksiya görmürdüm. Üstünə çox gedib onu ürkütmək istəmirdim. Beləcə alış-veriş eləyib evə getdik. Onu öz evimdə qoyub uşaqlarla görüşə getdim.
Axşam üstü evə əlimdə iki şərab və plitka şokoladla qayıtdım. Dostlarım və Aidayla birlikdə süfrədəydik. Dedik-güldük, yeyib-içdik, musiqiyə qulaq asdıq. Hər kəs öz otağına dağılışdı. Mən Aida ilə tək qaldım. Bir-birimizə baxdıq. O artıq sərxoş idi. Qalxıb çarpayıda yerimi tutdum. Aida məni zarafatla yerimdən qaldırmaq istədi ki, “ee burda mən yatacam” deyib üstümə yıxıldı. Bu çox romantik poza idi. Baxışırdıq. Birdən ayıldıq ki, öpüşüb-sevişirik, sevişə-sevişə soyunuruq. Hər şey gözəl idi. Ancaq onun bakirə olduğunu yaddan çıxartmışdım. O qədər ehtiraslı idik ki, hər şeyi unutmuşduq.
Hə, səhər açıldı. Biz yataqdaydıq. Aida mənə qısılıb yatmışdı. Mən yarıyuxulu sərxoş kimi ona baxırdım. Onunla yatmaq fikrim yox idi, amma yatdığıma görə də peşman deyiləm.
Qısacası, oxucunu yormayım. Biz bir müddət belə yaşadıq. Mən artıq hər şeydən bezmişdim. Mən qızdan ayrılmaq istəyirdim. Necə ayrılacağımı bilirdim. Onu Le Chateau Music Bar-a dəvət elədim. Görüşdük. Gəldi, qucaqlaşdıq. Romantik Cazla rəqs etdik. Mən rəqs edə-edə ayrılıq xəbərini onun qulağına pıçıldadım. Rəqs dayandı. Mənə diqqətlə baxdı. Göz yaşlarında gözləri şüşə kimi parıldadı. Heç nə demədi. Susdu və getdi. Özüylə öz sevgi buludunu da apardı.
Bilirsiz, niyə belə elədim? Barda da tanış olsam hardasa sevdiyim qızı niyə aldatmalıyam? Sadəcə bezdim, yoruldum və ayrılmaq istədim. Münasibəti saqqız kimi uzatmaq nəyə lazım? Düzdür, birlikdə olmaq da, ayrılmaq da mənim seçimimdir. Qız kədərləndi, mən də təəssüfləndim onun kədərlənməsindən. İndi bilmirəm o hardadır, kimin yanındadır. Amma bizim haqqımızda deyə bilərəm ki, biz bir-birimizi tekila və limon kimi tamamlayırdıq. Sonradan bu içki nəsə içməli olmadı, dadı qaçdı.
16 may 2016
