Fikir versəz çox qəribə bir canlı olduğumuzu şübhəsizki görə bilərsiz. Nə qədər səmimi olsaq, bir o qədər də süni və şohrətpərəst olduğumuzu da… Bəlkə də çoxunuz məni qınayacaqsınız, amma yazdıqlarımı oxumağa sizi mən məcbur etmirəm, sizi məcbur edərəm yazılarımdakı həqiqətlərdir.

Elə Soma faciəsindən yazacam. Bu mövzu haqqında hər kəs yazdı, elə mən özümdə. Yarı səmimi, yarı qeyri-səmimi. Amma ortada bir fakt dəyişməz qalıb – Somada gələcək kömür təki qaraldı. Bizim yazdıqlarımız, vay-şüvənlərimiz dəyişəcəkmi somanın gələcəyini? Dəyişəcəkmi soma körpələrinin ata yanğısını? Dəyişəcəkmi???

Bəlkə də hə dəyişəcək. Niyə bəlkə deyirəm, çünki bir neçə gün sonra bunu da unudacıyıq. İldə bir dəfə qara lent bağlayıb üzüləciyik və  yaud daha betəri üzülmüş kimi davranacıyıq. Bax budur məni düşündürən. Bax budur gələcəyimizi məhvə aparan.

Bəlkə də adiləşəcək. Necəki Şimali Koreyada hər gün insanlar edam edilir, ailəər başsız qalır. Necəki İranda hər gün onlarlar insanlar asılır, qara çarşaba bürünmüş qadınlar qaranlıqlarda itirlər soma uşaqlarıda kömürükərdə itməsindən qorxuram.

Çox düşünməyə, özümüzü kreativ, üstün zəkalı göstərməyə heç ehtiyac yoxdur. Bu problemin bir adı, bir həlli var. İnsanlıq naminə olduğumuz kimi davranaq, olduğumuz kimi yaşayaq. Yaşamımızı kimlərəsə görə nizamlamayaq.

Dur deyə bilək koreyada öldürülənlərə, xilas edə bilək dar ağacından asılanları. Aydınladaq sabahlarını kömür tüstüsündə boğulanların.