Bir qadın ola, sənsizliyi danışsın sənə

Gündüzlər gülməyi, gecələr isə kədəri,

Bulaşdırsın ağ köynəyə.

Bir-iki qədəh şərabdan sonra

Rəqsiz çıxıb getməsin.

Elə bir qadın ola ki,

Günəşi yox, ağlayan buludları sevsin.

Bir uçurumun yanında əyləşib, ayaqlarını yellətsin

Başını çiynimə qoysun və səssizliyimizi dinləsin.

Ancaq bir tək getməsin

Kölgəsini, kölgəmdən uzağa aparmasın.

İntiharlıq üçün mənim qollarım, onun saçları

Bəs edər, ölərkən birgə addımlamağa.