içində bir ümid saxlayarsan...nəyəsə ümid edib yaşayarsan....sonra birdən yağış yağar və bütün ümidlərin puç olar....buna dözməy çətin olar...üsyan edərsən ....intiqam almaq istəyərsən ancaq heçkəs səni eşitməz....

özünə qapanarsan...4 divar arasinda yenidən xəyallar qurar və onlarla yaşayarsan...belə ümidlərlə...dünyanın gözəl olduğunu və bu gözəlliyin sevgi üzərində qurulmasını tez tez özünə deyib sanki inandırmağa çalışarsan...qaranlıq otaqda 4 divar arasinda dünyanın gözəlliyinə sanki həsrətlə baxarsan....lakin....işiq yandiqda..yenidən xəyalların ölər...bəli həyatın əsl üzü bax budur...insanı məhv etməyin asan yolu onun xəyallarını öldürməklə ....

həyat---insanın özü ilə...beynində olan iki dünyanın savaşı...mübarizəsi deməkdir...nə qədər qəribə olsada..bu gerçəkdir...
insan oz daxilinə çəkildikdə...özünü..kəsf edəndə...tənhalığını anlayır...
sonda başa düşürki...onun düşməni...ancaq özüdür..başqaları...xəyalları...ümidləri məhv OLUR..