Bəşər övladına zülm etmək, günahsızların iztirablarından zövq almaq, fitnə - fəsad yaratmaq, günahsız yerə qanlar axıtmaq onun “həyat amalına” çevrilmişdi. Ruhu doğuşdan ölmüş, aglı şeytana biyət etmiş, cismi isə çirkinliklərlə dolu biri idi. Gözlərinin dərinliklərində iblisə olan sonsuz sevgisini üzündən oxumaq olardı. Çox şey onun iqtidara gəlişindən sonra dəyişdi. Şeytana olan sonsuz sevgisi onu, dəccala çevirmişdi. Sanki bu varlıq, şeytanların yolunu açmaq üçün gələn bir varlıq idi. Sönük , yaşıla çalar gözləri, çox eybəcər bir rəngə bənzər sifəti insan övladı üçün yalnız ağır, üzücü bir ovqat yaradırdı. Həyatın şərtləri onun və ətrafındakı xeyli manqurd sifətli varlıqların sahəsində çətinləşmişdir . Hədəfləri çox, istəkləri böyük idi. Getdikcə dünyanın hər tərəfinə səpələnir, olduqları yerdə nifaq yaradır, Adəm övladı üçün böyük fəlakətlərə çevrilirdilər.
Vlaput iqtidarı böyük təhlükələrdən xəbər verirdi. Özünə dost seçdiyi şeytanların “zəfəri” üçün əlindən gələni əsirgəmirdi. Vlaput bəşər övladının xoşbəxtliyinə son qoymağı “planının” tərkibinə daxil etdi. Onun oyununa düşmək və onunla oynamaq əcələ könüllü təslim olmaq idi. Nə zaman, necə və harada həmlə edəcəyi bəlli olmazdı.
İqtidarının ilk illərində Vlaput ətrafına quldur , zalım, məxluqlar topladı. Onların yaxşı bəslənməsi üçün xəzinəsinin ağzını gen-bol açdı. Üzdə özünü “vətənpərvər” kimi göstərməyə çalışsa da, onun məqsədi tamam başqa idi . Öncə digər ölkələri, digər millətləri sıradan çıxarmaq, ətrafındakı quldur və amansız dəstələrin sayını artırmaq, ən sonda isə öz “milləti” ilə haqq-hesab çəkmək , beləliklə də, iblisin gəlişini “möhtəşəm” qeyd etmək. Kainat insanı Yaradanın hökmü ilə yer üzünə xəlq ediləndən çox alçaq görmüş, fəqət, Vlaput kimi dəccala heç rast gəlməmişdir. Əslində Vlaputun hansı millətə məxsus olması da, genış müzakirə predmeti idi. Mənşəyi və mənbəyi bəlli olmayan bir məhsula bənzəyirdi bu eybəcər varlıq. Bir zamanlar qırmızı pencək və yaşıl şalvarla Avropada gəzib-dolanan, ara-sıra şeytan məclislərinə yardım edən bu yaramaz , öz iyrənc əməlləri ilə onların gözünə girə bilmişdi. Şeytanların dostu yalnız bu adam ola bilərdi və oldu da...
Vlaputun “qırmızı saray” dakı ilk fəaliyyəti zülmlə başladı. Hədəfdə ilk olaraq etnik münaqişələr, xırda ərazi iddiaları, silah-sursat ticarəti vardı. Bütün xəyanətlər kiçik inciklikdən başlar və bu xırdalıqlar fərqinə varmadan artar və özündən min dəfə böyük fəlakətlərin təməlini qoyar. Məhz bu idi, şeytanların Vlaputda görmək istədikləri. Vlaput bir şeytan əsəri idi. Onun qərarları, çıxardığı hökmlər yalnız şərə xidmət edirdi. Əsil vətənpərvərlər, ziyalılar sıradan çıxarılmalı və qısa zamanda məhv edilməli idi. Eynən bir zamanlar Sicilya mafiyasının etdiyi üsullar kimi. Öldürmək, qətl etmək Vlaput üçün gündəlik yaşam tərzinə çevrilmişdi. Kimyəvi üsullarla, son texnalogiya ilə hazırlanan səssiz silahlarla, ölüm saçan zəhərli hava tozları ilə öldürülürdü, ona qarşı mübarizə aparanlar. Dəccal Vlaput rahat ölümü belə onlara çox görürdü. Onun bəslədiyi quldur dəstəsindən qeyri kimsə normal həyat sürə bilməzdi. ”Qırmızı saray” ağası ölkəsi üçün faciə, qonşu dövlətlər üçün fəlakət , ”müttəfiqləri” üçün bir baş bəlası idi.
Hələ ki, Vlaputun "zəfər çağı " hökm sürür. İçində baş qaldıran təkəbbürün onu necə bir cəhənnəmə sürüklədiyindən bixəbərdir. Bu, gözləri sönük, sifəti iyrənc məxluq, mənəvi atası şeytana elə bir sarılıb ki, hətta həyatın onun üçün keçici olduğunu belə unudub. Qətliamlara, amansız cinayətlərə yalnız qorxaqlar əl atar. Vlaputun "əməllərinə" baxarkən bu qənaətə varmaq olur: Qorxağın özünü təsdiq etmə cəhdi. Ah, zavallı Vlaput, unutma Allah sənin mənəvi atan iblisdən daha yüksəkdə qərar tutub. Mütləq dönüş Onadır!..
