Həyat dərd ümmanı, bizlərsə gəmi,
Dalğalar ölümə aparır bizi.
Fələk yüklədikcə qəlblərə qəmi,
Tarimar eyləyir günlərimizi.

Qəmin dəryasını ürəklə yarıb,
Bimar eyləmişik ürəyimizi.
Dalğalar qoynuna pənah aparıb
Gözlərik ölümü, əcəlimizi.

Ürəklərdə olan dərd-qübar ki var
Bitər, qara torpaq aparsa bizi.
Bizdən nişan qalan həmin məzarlar,
Bir zaman gələcək itəcək izi.