Ən gözəl şeirlərimdə qələmə adını xatırlatdım.Xatırlatmağa da ehtiyac yoxdur yazan mən olduqdan sonra.Əlləri şeir qoxan qadınım.Nə zaman ağlıma gəlsən əlim qələmə gedər.Səndən yazmadığım zamanlar böyük davalar çıxır şeirlərimlə aramda.Ən yaxşı onlar anlardı dərdimi.Bax sənin üzündən onlar da küsdü mənə artıq.Musiqilərlə,güllə hətta zamanla belə dalaşıram.Yarpaqları da qoparmadım təqvimdən.Sanki bütün dünya səni mənə xatırlatamaq üçün çalışır.Ki etdikləri bu olmamlıydı dediklərinə baxsam.Mən sənə toxunmağa qıymazkən,insanlar necə qucaqlar sevgililərini.Oysa mən sənlə xəyallarımda belə gözlərində əriyirəm.Ruhum qalıb bircə.Əllərim?Onları da bir şeir yazanda xatırlayıram.Bir Allahı sevdim mən.Bir səni hə bir də şeirləri.Anam eşitməsin.Sənin yerin başqadı.Bir də gülüşün.Gülüşün deyirəm.Və susuram