Bizim ən böyük səhvimiz bilirsən nədir, dostum?

Hər gördüyümüzə dost demək, hər gördüyümüzü dost sanmaqdır.

 İnsanlara layiq olduğu dəyəri vermirik, Heç nəyin dəyərini anlamırıq. Keçmişdə insanlarla yaşayıb, əşyaları işlədərdik. İndi isə əşyalarla yaşayıb, insanları işlədirik. İstifadə olunan insanlar. Gülməli səslənir. Bir müddət sonra şəxsiyyətə də "kim" yox "nə" deyə sual veriləcək. Nədənsə pulu çox olan insanlar əşyaları, pulu olmayanlar isə sanki pulun yoxluğundan insanları sevir. Sözsüz başqa yolları yoxdur. Kimisə sevməlisən. Fərq etməz əşyaları, qızları oğlanları, hətda öz cinsindən olanları. 

Bəzən düşünürəm, geylər də çox şanslıdır. Ən azından sevməyə kimsə var yanlarında. Vay o gündən ki, daş qəlbli olasan.

Düzdür biraz şişirdib yazdım, amma sözümün canı məhəbbət baxımından deyil, ailəmizə, yaxınlarımıza, dostlarımıza dəyər verib sevməyi bacarmalıyıq...