Sən... Artıq sənlə bağlı nə yazacağımı bilmirəm. Nədən yazım bilmirəm. Elə acizəm ki. İçimdə o qədər deyiləcək sözlər varkən, sənə bütün həyəcanımla "Səni sevirəm, məni buraxma " qışqırmaq istərkən boğazımdakı düyüntüm oldun.

Sənə olan hislərimi anlatmağa gücüm yetmir artıq. O gülüşün, o baxışın. Gülüşündə qalmaq istəyirdim. Hər anında olmaq istəyirdim, sevincində, kədərində olmaq istəyirdim. Əllərimdən tutarkən ürəyinin döyüntüsündə olmaq istəyirdim. Sənin olmaq istəyirdim. Sən olmaq istəyirdim... Olamadım sevgilim.

Gözümü yumuram - Sən, açıram - Sən. Hər saniyəmdəsən. Gözümdəki hər damla yaş sənə olan sevgimi, həyata olan küskünlümü xatırladır mənə. Hər an sanki ürəyimdəki yerin daha da böyüyür və eyni anda necə də əlçatmazlaşırsan. Nə xatırlamağı bacardım, nə də unutmağı......

Susqunam... Biraz da küsgün... Sənə mi yoxsa həyata? Niyə ayrılıb bizi ayırmaq istəyənlərə təslim oldun ki... niyə? Deyirlər bir zaman sənin qarşına çıxan kölgən, sonradan səninlə qol-qola girərək səndə ümidlər, arzular və xəyallar yaradır. Sonunda SƏN onun arxası ilə sürünən kölgə olursan. O səndən ayrılaraq yeni bir həyata addımlayır, sən isə ondan ayrı olsan belə, hələ də onun atdığı addımlar arxası ilə sürünüb, ümidlər edirsən, arzularınızı birlikdə yaşadığını zənn edib, xəyallar qurursan. Bir xəyal qurursan, onun da yerinə bunları real həyatda yaşamadığın üçün xəyalında yaşadırsan... Mən də səninlə o xəyalları qurdum... Amma ayıldıqda sən yox idin... Heç olmayacaqsanda........

"One day" - o günümüz heç olmadı. Sadəcə sözlərdə, xatirələrdə qaldı. Hər şey geridə qaldı. Filmlərdə, mahnılarda qaldı sevgimiz. Başqalarının gülüşündə axtaracaqsan o xəfif gülümsəyişimi, başqalarının sevgisində təsəlli tapacaqsan. Gözlərini yum və son sözlərimi duy :
Həyatda heç bir şeyim az olmadı sənin qədər və heç birşeyi istəmədim səni istədiyim qədər. Mən səni gerçəkdən sevdim. Bitməz demişdim. Heç bitmədi ... Sadəcə sən imkansız oldun sevgilim..