Gələninə ümid olma, dönüb gedər

Ey məndən çox yanan ağac,
Nə gülürsən tüstümə sən?!
Ey məndən çox dərdi olan,
Nə gəlirsən üstümə sən?!

Get dərdini günə danış, aya danış,
Get dərdini dənizə de, çaya danış,                                                           Get dərdini bağlardakı quşlara de,                                                           Get dərdini qayadakı daşlara de...

İnsanlara dərd danışma...

Çaylar kimi daşıb keçmə,
Ya sevgili, ya dost olsun,
Sərhədləri aşıb keçmə.

Bu həyatı görə-görə gələn bizik,
Bu həyatın həm mülayim,
sərt üzünə gülən bizik.

Namərd duymaz, mərd anlamaz,
Bu insanlar dərd anlamaz...

Təbəssümlü baxışlara aldanma çox,
Ürəklərdə nələr vardır,
Ondan başqa bir bilən yox.

Ocağına ümid olma, sönüb gedər,
Gələninə ümid olma, dönüb gedər,
Zirvələrdə qərar tutan, lovğalanma,
yüksəklərdə olan belə,
bir gün gələr, enib gedər.
Lal dediyin elə yerdə dinib gedər,
sözü sənə güllə olar.
Saçlarına sığal çəkib sevdiyinin
bir gün gələr qaytardığı şillə olar.

Bu dünyanın bir küncündə otur, barı,
Cavanlıqda canlar alan qotur qarı,
Sənə yaxın gələn yoxdur?
Üzünə də gülən yoxdur?
Heç üzülmə!!!
Bax dünyanın səhnəsinə,
Mütrüfləri səndən qotur,
məndən gözəl.
Çıx dünyanın səhnəsinə,
Gəlməyəcək bu səhnəyə
Səndən qotur, səndən gözəl...

Yusif Nazim Ərəbsoy