İnsan bu dünyada hər şeydən bezir

Sevda dənizində fırtına qopsa,
Aşiq də sevməkdən yorula bilir.
Səni dəli kimi sevən bir gözəl,
Sabah başqasına vurula bilir.

Sevgi də, nifrət də unudulandır,
Sevinc də ötüşür, qəm də ötüşür.
İnsan bu dünyada hər şeydən bezir,
Hətta yaşamaq da gözündən düşür.

Şair də yaxşısın axtarır sözün,
Şeri yox, ilhamı sevəsən gərək.
Bir gözəl görəndə qamaşır gözün,
Rəsmi yox, rəssamı sevəsən gərək.

Bir rəssam olasan bu bacarıqda-
Çəkəsən sevincin, qəmin şəklini.
Baxasan, doyasan, bəyənməyəsən,
Cırasan çəkdiyin həmən şəklini.

Bir şair olasan şeir yazasan,
Şeir sevdiyinin xoşuna gələ.
Sənin bu halına gülən kəslərin,
Elə bu sevgidən başına gələ.

Bəstəkar olasan, sənin musiqin
Olduqca romantik, sevilən olsun.
Onu dinlədikcə vəfasız gözəl,
Başını itirsin, saçını yolsun.

Həyatı sevdirə bilmədi heç nə,
Ölüm necə nazlı, necə incədi!
Ölmədən yaşamaq, yaşayıb ölmək,
Bax belə bir həyat ürəyimcədi.

Sevgi də, nifrət də unudulandır,
Sevinc də ötüşür, qəm də ötüşür.
İnsan bu dünyada hər şeydən bezir,
Hətta yaşamaq da gözündən düşür.

Yusif Nazim