Mən səni qəlbimin həmdəmi bildim,

Sən sevə bilmədin mən sevən qədər.

Mənim xəyallarım qaldı xəyaltək,

Zamanı ötürdüm boşuna - hədər.

Mən səni qınayım, yoxsa özümü?

Bilmirəm günahkar mənəm, sənmisən?

Mən ola bilmədim Məcnun misallı,

Sən özün Leylaya oxşar, tənmisən?

Bu sevgi qönçəykən qaldı yarımçıq,

Ətrini duymadıq, nə sən , nə də mən.

Bir uşaq oyunu - əyləncə kimi

Oynadıq, yorulduq, bitirdik həmən.

Çox əfsus çoxalıb - artıbdı bu gün

Sevgini oyuncaq, oyun bilənlər.

Tükənib qəlblərin odu - alovu,

Qəhətdi gözlərin nəmin silənlər.

Gözləri həsrətli, nəmli qoymayın,

Ümmandan sizlərə tövsiyyə olsun.

Yaradın elə bir sevgi dastanı,

Yazılsın tarixə, əbədi qalsın.