Məsafələrini geniş tut,

iki günlük adamlar bir ömrü xərab etməyə yetir...

Ürəyim bircə ona sevinir ki,

bu xərabələr içində də səni xatırladır sükut...

Qapadıqca qulaqlarımı sürünün uğultusuna

içimdəki susqunluq xəyalına üz tutur,

istədiyin qədər də yol alar sənə doğru

mənə səs ver, eşit təki...

Niyə sənə içimi tökmək ehtiyacı duyuram axı?!

Üstəlik, bilsəm də ki,

məni eşitmək istəməyən birisi qədər karsan...

Ya susmalıyam yenidən,

ya da səni mənə göndərən

gecikən qismətimə meydan oxumalıyam

Bu qədər bəsit...

 

* * *

 

Köhnə ortaq mövzumuzda

çox cüzi bir yenilik var

- sənə həsrətim artdıqca

şeirlərim sərbəstləşir, qafiyələrə sığmıram daha

Tənhanın olanından keçinirəm arabir,

həsrətimi ovuduram

şəklinə baxa-baxa...

 

* * *

Bəlkə heç bir tərəzidə

heç bir meyar üzrə bir çəkilə bilməzdik

ancaq ən azından,

insan idik ikimiz də...

Həm də,

səndə mənim can atdığım gizli bir hüzur,

məndə də səni hürküdən bir qarğaşa var idi...

Fırtınanın dənizin o zərif sükutunu

ən hüzurlu anında gəlib pozduğu kimi...

Nə çılğın dalğalar yarada bilərdik,

Nə gəmilər batıra bilərdik bir düşün...

Təzadlara möhtacdır ən ali duyğular da

Ən hüzurlu, ən səssiz dənizi sevər fırtına...

 

* * *

 

Yaddaşım sənlə elə məşğul ki,

mənasızlıq azarından qurtulmuşam,

hətta incəlmiş sezgilərimlə

anlamların batinində yatan fərqləri duymuşam;

artıq yaxşı bilirəm ki,

hiss basqaymış, duyğu başqa,

kədər başqa, hüzün başqa,

həyat başqa, yaşam başqa...

İçimdə əbədi dönüş əsintiləri var indi,

ən çox da;

səni xatırlamaq, səni düşünmək...

Ardınca

hələ reallaşmayan paranormal üç-beş arzu

və hər gecə beynimdə dövrə vuran bir sual

- görən, səni unudarammı başıma hava gəlsə?

Bəlkə də sən hələ

hədəflərimlə ölçüb, uğurlarımla biçirsən

məni,

mənsə,

dəli kağızı alıb məhlənizin dəlisi olmaq istəyirəm...