Mən ayrılıqların qadınıyam!

 

Rakı masasında
səslənən qərib mahnıdayam.
Ağlayan şeirdə yaşayıram.
Gülüşü bol ortamın
məzə tabağıyam.
Qan qırmızı şərabın
qədəhdəki son damlasıyam.
On illik bir eşqin
sonundakı nidasıyam.

 

Mən ayrılıqların qadınıyam!

 

Mövsümün sonbahar çağındayam.
Yaşıl yarpağın saralmış tərəfi,
bir qurtum su,
bir ovuc torpaq
və ruhsuz bədəndəyəm.
Küsmüş duyğular yatır
sinəmin ən isti köşəsində.
Bəyazlayan saçım danışır
mənim yerimə.
Bahardan umacağım yox,
Güllərə ümidsiz baxan yaşdayam.
Yuxularımı suya danışıram.
Röyalarım da ayrılıq qoxur.
Yozumlara
inanmağı unudan yaşdayam.

Dedim axı -
Mən ayrılıqların qadınıyam!
Məni şərqilərdə sev,
Məni şeirlərdə sev...