Məndən küsmüsən deyək,

Göldəndəmi küsmüsən?

Haqqın çatır, nə deyim,

Hətta düzünü desəm,

Mən də bir az inciyəm

Böyükşorun bitməyən,

Nəcib səxavətindən.

Siması çox dəyişib,

Yığıb başına indi

Bir sürü yad məxluqat,

Sükutun qənimləri,

Əyləncə meymunları.

Bu ikiayaqlılar

Məni bezdirib tamam.

Onların arasından

Tək səni tapmaq üçün

Boylanmaq da çətindir

Sən isə qeyb olmusan

Boylanmaqdan nə fayda?

Görünmürsən heç daha

Bu hərc-mərcliyə görə

Kim bilir, bəlkə bir də

Yolun düşməz bu səmtə...

Bir vaxtlar unudulmuş,

Sükutu rahatladan,

Mənə səni andıran

Böyükşor da dəyişdi,

Bircə mən dəyişmədim,

Bir də içimdəki sən…

Bu gölün hər damlası

Çağırır məni, sanki

Məlahətli səsinlə

İnanıram ki, bəzən

Gölün dərinliyində

Gizlənmisən ki qəsdən,

Qalaq orda baş-başa

Mən və içimdəki sən…

Səsin lap yaxınlaşır,

Hər şeyi unuduram,

Bir anda baş vururam,

Dalıram dibinəcən,

Boğulsam da, ölmürəm

Dərinlik nəfəs kəsən,

Görürəm ki, ordasan,

Görürəm ki, mənimsən...