İllər ötdü, saçlarıma düşdü dən,

Yanıb-yaxılmağın nə mənsı var?

Bir şəkil çək mənə, qoy bu şəkildən

Nə həsrət boylansın, nə də intizar!

 

Mahir bir rəssamsan, bunu bilirəm,

Heç nə gözlərindən yayınan deyil.

Mənim ürəyimi ağlar qoyan qəm,

Heç vaxt göz yaşıyla yuyulan deyil!

 

Elə şəkil çək ki... o şəkli görcək,

Sevdiyim gözəli xatırlayım mən.

Fırçanla tablonun üstə güllər “ək”,

Baxanda özümü xoşbəxt sayım mən...

 

O qızı fırçanla qəlbimə köçür,

Hərdən nəfəsini duyum doyunca.

Deyim, eşqə gedən yol məndən keçir,

Gəl, sığın köksümə ömrün boyunca...

 

Mənə bir şəkil çək, səsim-avazım

Bir anın içində o qıza çatsın.

Görsün ki ərimir könlümdə buzum,

Qayıdıb eşqiylə məni yaşatsın...

 

Tabloda naxışlar olsun təzə-tər,

Hər rəng öz “dilində” danışıb-dinsin.

Dostum, yaratdığın bu gözəl əsər,

Ülvi məhəbbətin şəklinə dönsün!

 

 

MÜƏLLİF:SEYMUR SÖNMƏZ PAŞAYEV