Mənim bir dostum var idi-ürəyi təmiz, mərd və güvənilir.Ondan ötəri canimi da düşünmədən verərdim.O ağlayanda ağlayıb, güləndə gülürdüm.Onun dərdin öz dərdim bilirdim. Mənim dostum başqa idi. həyat dolusu, bəzən çəlğın bəzənsə kövrək. O mənim dostum idi, gücüm idi, gülüşüm idi ama indi onu taniya bilmirəm.Sanirsan qardaş dediyi mən deyiləm, onunla sevinib, kədərlənən mən deyiləm.Soyuq, qəlb qiran və acıdil biri alıb yerini. İndi anlaya bilmirəm can yoldaşım nələ edir, niyə belə davranır, nə tez unutdu olanları, məni həyatamı satdı o da,? yoxsa acizmi qaldı zamanda? Yalan dünyada tək doğrumdun sən mənim.Ama bu da bir gerçək olduki dostum sənin qədər kimsə qırmadı qəlbimi, etdiyin hərəkətlərdən peşman olarsan deyə gözlədim, dözdüm, sadəcə bir iki kəlmə gözlədim "bağışla" deyə.Ancaq qürurun əl vermədi buna.Qırdıqca qırdın, qırdıqlarını toplamadan yenidən qırdın.Qırılacaq nəsə qalmayıb artıq. Güvəndiyim dağlar sənə də bir gün qar yağacağını bilsəydim heç gəlmək isdəməzdim bu həyata..Mənim bir dostum var idi amma var olaraq qalmağı bacarmadı...