Bir talehsiz balaca,hələ 10 yaşında,şəhərin qarmaşığlığında yolu keçməyə çalışan qocalar arasında bir balaca.

Bir gün yolu qaçarağ yolu keçməyə çalışar nə sağına nə soluna baxmadan.Yola atar özünü,və bəlk gələn bir maşın talehsiz uşağı vurar,uşağ yerə sərilib qalıb,heç nə görmür heç nə fikirləşmiir,gözləri bağlanır sankiölür balaca,

avtomobil sürücüsü peşman halda balacanı qaldırmağa çalışar,və maşına qoyub xəstəxanaya gətirər.Ailənin xəbəri yox ,evdən çörəylə gəlməsini gözləyən Ana artığ narahatlanır,və zəng edir balacaya,balacanın telefonu avtomobil sürücüsündə,Ana nəfəsi kəsilmiş vəziyyəttə "Hardasan oğlum sən" deyir.Kişi Anaya deyəbilməzdiki oğlun xəstəxanada,telefonu södürür kişi.

Balaca isə cəsəd kimi sərilib,müalicə otağında,vaxt keçdikcə halı pisləşirdi balacanın,anası və atası xəbəri öyrənib dəli kimi xəstəxanaya gəlib. 

Və balaca 28 gün o soyuğ və issiz yerdə yatıb birdəfə bilə gözünü açmayıb,Ailə pərişan halda hər gün xəstaxanada yatır xəstəxanada oyanırdılar ki bəlkə oğlumuz sağalar əvvəlki kimi olmasada yaşayar deyə.28.gün nəbzi duran balacanın öldüyünü fikirləşiblər və anasına atasına deyiblər; Oğlunuz vəfat etdi. 

Ailə çığlığlarla "oğlum" deyə fəryad edir.Balaca heçnə bilmirdi və heçnə hiss etmirdi.Balacanı o gün soyuğ bədənini morqa qoydular,və ailə evə dönüb xəstəxanada gözləməyi bıraxmışdılar nədə olsa artığ oğulları yoxdu.11-12 saat sonra morqdan tilsimli səslər gəlib morqdaki qadın qışqırıb,təbi ki hərkəs qorxar,həkimləri çağırıb və balacanı o yerdən çıxardıblar.Ailəyə zəng ediblər oğlunuz oyanıb, sevinçlə xəstəxanaya gəliblər..

Azca daha səbr etmələri laazım idi sadəcə bir neçə gün sonra artığ oğlu əvvəlki kimi dik və oyağ idi,o gündən sonra ailə balacanı gözləri kimi qorudular.

Balaca o gündən sonra o 29 günü birdə xatırlamağ istəmirdi,Balaca içinə bağlı həyatına davam edirdi..