utanır rüzgar seni yalnız bırakmaya.
Bakü, rüzgar şehridir.
Gece oldumu ışıklara boyanır caddelerin,
o ışıklar altında mutsuz insanlar içinin en kuytu köşesinde spot ışıklar kurar,
renklendirir mavilikleri senin parlaklığın.
O caddelere sevgililerin gölgesi düşer,
ele-ele tutuşmaları 3D resim gibi çizilir.
Ah, be Bakü, ne muhteşemsin!
Kim bilir,
yarım kalmış kaç sevgi bıraktın sokaklarında,
yağmurunda kaç iki kişilik şemsiyeler tek adamlık olarak kaldı,
yarım bırakıldı.
Karında sevgisizlikden donan kaç insan öldü?!
Rüzgarın kimine sevgi tohumları septi, kimine ayrılık…
Ah, be Bakü, kahretsin, bu kadar güzel olmak zorunda mıydın?!
