qapını ölüm dağıdır,

pencərəni külək döyür...

sığınacaq yoxdu kimsən...

içində qorxun böyüyür...

bir səs gəlir "sən heç kimsən..."

sobadan alov şığıyır

üşüyürsən tər içində

bu səs də səni qarğıyır

"can verəsən şər içində"

qulağını tutunca sən,

içindən duyursan səsin.

dərindən nəfəs aldıqca 

boğulur, gəlmir nəfəsin.

sükut çökür hər tərəfə,

həmin həyacan da gedib

tək qalmısan sən bu dəfə

ruh da gedib, can da gedib...

© Bir dəlinin gündəliyi