*** 
çox uzaq keçmişin fevral ayında,
bir qadın küçədə süd satırdı.
əlləri ilə bərabər saçları da,
gözləri də üşüyürdü.

əynindəki palto köhnə,
əri də ki həbsdə.
qar da yavaş-yavaş yağırdı 
bu mənzərənin üstə.

amma nəsə qadın təslim olmurdu,
nə qara,
nə borana
nə də ki,
soyuq tənhalığına.

elə hey "süd var",
"süd var" deyərək qışqırırdı.
elə bu vaxt,
anasının səsini eşidən uşağın gözləri,
pəncərənin arxasında yaşarırdı.

ona elə gəlirdi ki,
soyuqda adamlar daha çox qocalır,
daha tez ölür.