Yenə payız…

Yenə sevgimizin dünyaya gəldiyi fəsil,

                                       oldüyü fəsil

Yenə köhnə kitab vərəqləri kimi tökülən sevgimin

saralmış xatirələri,

Silinməz izləri...

Yenə dərdimə şərik yağışlar,

Yollara dikilən baxışlar.

Başımı həsrətin köksünə qoyub

Kədər yağışında islanan çağlar,

Gözlərimdə qaralan saatlar,

Gecəni “iplə çəkib”

pəncərəmi döyən yağışın

laylası altda

səni yuxuda görmək istəyi,

Qəlbimin röyalarda səni sevməyi,

Sənə qovuşmaq diləyi...

Hicranın köksümü talayıb

bitdiyi günlər,

Sinəmdə həsrət ocağını qalayıb

Getdiyi günlər

Saysız-hesabsız...

Ağlayan sevgi,

Ağlayan könül

və payız...

Yenə sevgimizin dünyaya gəldiyi fəsil

                                    öldüyü fəsil

Bir uzaq arzuya döndüyü fəsil...