Kitabxana qapılarını döyəcləyən səsi hamını ayıltdı. 2 , 3 cü dəfə də döyüldü və sanki indi açılacaqdı. Bir birlərinə baxıd hamı. Sonuncu zərbədə qapı açıldıv ə sürü şəklində zombilər axışmaga başladı. Çox sürətlə və anidən gələn zombilər hamını çaşdırdı. Rəşad , Akif və Əli zombilərdən qurtula bilmədi. Murad da qaçmaga çalışsada yolda düşdü və arxadan dişlədilər. Tural , Xətai , Elvin və Əlvin maşına minə bilmişdilər. Elmar və Rauf isə küçələri keçərək zombilərdən qurtulmaga çalşırdılar. Axır ki bir maşına rastlayıb mindilər. Əvvəldən nəsə olacagı zaman planlaşdırdıqları kimi Hilton otelə gəldilər. Ən yuxarı mərtəbələrin birində otrdular. Bu səfər itkiləri agır idi. Digər dostların itirən Elvin və Əlvin də onlara qoşulmaq istəyirdi. Tək bacarmazdılar. Ama nə edəcəkdilər ? o məlum deyildi. Bu zaman Tural şəhərin ən ucqar nöqtələrinə də baş çəkib sag qalanları axtarmagı daha sonra dünyanın müxtəlif yerlərini gəzib ən təhlükəsiz bir yerdə yaşamagı təklif etdi. Bu fikir o an ən yaxşı fikir idi. Hamı razılaşdı. 
*************************

5-6 saat sonra dəstələrə bölünən uşaqlar geri qayıtmışdılar. Son olaraq Xətai ilə Elmarda gəlmişdi. Ama 1 nəfər belə olsa canlı yox idi. Küçədə normal pişik belə yox idi. Tural hamıya dincəlməyi və sabah tezdən Avropaya dogru yola çıxacaqlarını dedi. Avrasiya materikinin genişliyi və Afrika və Avstraliya ilə olan əlaqlirini nəzərə alaraq , Amerikada daha az zombi olduguna və daha təhlükəsiz olduguna inanırdı. Ona görə Avropaya dogru ordan isə Amerikaya getməyi planlayırdılar. 
Pəncərədən düşən günəş şüaları ilə artıq səhər açılırdı. Uşaqlar həyətə düşüb maşınları hazırlayırdılar. 3 maşında getməyi planlyrdılar. 2 böyük cip və 1 benzin daşıyan maşın götürmüşdülər. Agzına qədər bezin dolu maşın bəs edərdi Avropaya qədər. Ciplərə isə silah və bolluca yemək yıgmışdılar. Son dəfə Bakını izləyirdilər. Yenə dağ üstü parkdan baxırdılar. Xətainin ilk gün dediyi sözlər düşdü yadına yenə gülməyə başladı ama bu dəfə hüzün dolu bir ifadə vardı. Maşınlara minib yola düşdülər.

***************************

2 gün sonra artıq İtaliyaya çatmışdılar. Qısa benzin yükləməsi və ərzaq götürməsini saymasaq demək olar yol boyu dayanmamışdılar belə. Yol boyu toplam 100 dən çox zombi öldürmüşdülər. Hər ölkədən toplanan silahlarla müharibə etmək olardı ama. Hər ehtiyat bol idi. İtaliyadanda götürdüyləri ehtiyaclardan sonra Fransaya dogru yolda idilər. Paris sevgililər deyil , ölülər şəhəri olmuşdu artıq. Qaranlıq Efell qülləsi altından xırıltı səsləri kəsilmirdi. Küçələri axtararkən qəribə bir işıq Xətainin diqqətini çəkmişdi. Bu lampa idi yəqinki və bir evdən düşürdü. İnsan oldugunu düşünərək sevinən uşaqlar sakitcə evə girməyə çalışdılar.

- Evdə kimsə var ?
- Hellooo
- Bonjouuur
- Biz gəlmək Azərbaycandan , dostuq.

Və işıq gələn mərtəbəyə çatdılar qapının dəstəyini yavaşca itələdilər və içəridə 1 nəfər silahı onların üstünə tuşladı.

- Atəş açma biz insanıq. Bonjour Bonjour
+ Qu'est-ce que vous voulez ? (Nə istəyirsiniz ? )
- ıııı... başa düşmürük , biz dostuq. heçnə etmərik
+ vous ne comprenez pas. Aller (Anlamıram sizi. Çıxın gedin )

Bu vaxt araya Elmar girdi

- Nous sommes amis. Nous ne allons pas vous nuire (Biz dostuq. Sənə zərər vermərik )
+ Si canons hors (Silahları endirin onda )
- Enfants armes hors (Uşaqlar silahları endirin )

Hamı silahını endirdi. Xətai təəccüblə Elmara baxdı

- Fransızca bildiyini bilmirdim
+ bilmirəm onsuz , sadəcə başqa ölkələrdən adam görəcəyimizi nəzərə alıb özümlə tərcümə kitabları götürmüşəm
- ııı. Nə yaxşı aramızda beyni işləyənlərdə varmış

Hamı silahını endirdi və sakitləşib oturdular. Elmar yenidən söhbətə başladı.

- Nous allons à l'Amérique. Je pense qu'il y aurait moins d'une menace (Biz getmək Amerikaya. Orada az təhlükə düşünmək biz. )
+ Ahahah.

Adam biraz güldükdən sonra davam etdi.

+ mon nom Peter. Nulle part est moins d'une menace. vous allez mourir sur les routes ( Adım Peterdi. Heç yerdə təhlükə az deyil. Yollarda özünüzü həlak edəəcksiniz. )

Bu biraz kefimizi pozmuşdu. ama davamın eşidəndə yaşamaga ümidimiz artdı.

( ardı 4 cü bölümdə )