Qarabağ gözəli
Toyumuz olacaqdı , hər şey hazır idi . Hər ikimiz çox sevincli idik . Qəflətən atəş səsləri eşidildi . Şəhərə səs yayıldı . Ermənilər hücum edir . Silahları əvvəlcədən müsadirə etmişdilər . Əlbir olub bir ayı bir şir ilə - nəysə o məsə-lə. Özünüz anladınız hər şeyi . günahsız insanlar vəhşiliklə rastlaşır . Tanrını axtarırdılar . Sevgilim gəlinlik donunda gözəl görünürdü . Bizə yaxınlaşdılar . Qaçacaq yerimiz yox idi . Bütün şəhər mühasirəyə alınmışdı . Məni döydülər . Qabırğalarımın sındığını hiss etdim . Ciyərlərim də zədə almışdı . Sonra əl – qo-lumu sarıyıb ağaca bağladılar . Sevdiyim qıza heç cür kömək edə bilmirdim . Çirkin görünmək üçün üzünə toz – torpaq sürtürdü . Saçlarını da çirklənkdirmişdi . Əclaflar ona yaxınlaşdılar . Donunu cırdılar . Gözlərimi yummuşdum . Bağırırdım var gücümlə . Amma əlimdən heç nə gəlmirdi . Bəzən rahat ölüm həyatının ən böyük uğuru olur . Bədənimə köz basıb gözlərimi açmağa və sevgilimə baxmağa məcbur edirdilər məni . Ayaq dırnaqlarımı kəlbətinlə çıxarırdılar . Var gücümlə bağırırdım . dözə bilmirdim – sevgilimin təhqir olunmasına dözə bilmirdim . Bizi öldürmədilər , sanki bütün həyatımız boyu bu ləyaqətsizliklə yaşayacağımızı istədilər . O bacarmadı ,məni sarğıdan azad etdi , əllərimi açdı . Və daha sonra yerdəki şüşə qırıntıları ilə damarlarını kəsdi . Həmin gün Tanrının insan sevgisi öldü . bu hadisədən 22 il ötür . Hələ də bu vicdan ləkəsi ilə yaşayıram . Bütün dünyaya hayqıraraq öz ləyaqətindən , hansısa dəyərlərindən danışan xalq analarını , bacılarını , qadınlarını qoruya bilmədi .axı niyə 22 ildir özümü öldürəcək qədər cəsarətim yoxdur . Vicdan əzabı onsuz da öldürür məni . Bu yazının son nöqtösini qoyandan sonra başıma güllə çaxaraq həyatla əbədilik vidalaşacam . Son 10 saniyə və əlvida . .
