Bir kiçik qızcığaz girdi yuxuma,
Sandım ki, bu yuxu bir röya deyil.
Bir mələk sığındı koksümə mənim.
Sanki mələk idi, insan deyildi.
İstədim əbədi olsun bu röyam
Möhkəmcə, lap möhkəm sıxdım gözümü
İnandım yuxumun gerçəkliyinə
Dünyanın xoşbəxti sandım özümü!
Bürüdü qəlbimi sonsuz bir kədər
Kaş ki, açmayaydı heçcə bir səhər...
Körpə mələyimlə birgə qalaydım
İsti nəfəsinə axıb dolaydım.
Buna da şükürlər olsun Tanrıya
Röyamda analıq hissini daddım.
