Təzəcə salmışdı qəlbimizdə iz,

Gülüb şadlanırdı qəmli könlümüz.

Yaşada bilmədik bu sevgini biz -

Sən də günahkarsan, mən də günahkar!

Özün de, bu necə ömürdü-gündü,

Niyə bəxtimizin işığı söndü?

Deyinə-deyinə qalmışıq indi -

Sən də günahkarsan, mən də günahkar!

Heç demə uzunmuş yalanın dili,

Sönmüş bir ocağın közərməz külü.

Nə dost ola bildik, nə də sevgili -

Sən də günahkarsan, mən də günahkar!

Hürkütdük eşqi biz, baş alıb getdi,

Kiprikdən süzülən yaş olub getdi.

Buludtək dolmuşdu, boşalıb getdi

Sən də günahkarsan, mən də günahkar!

Seymurun naləsi köksünə sığmaz,

Dirçəlməz ta kökdən düşübsə avaz.

Gəl, dönük taleyi az qınayaq, az -

Sən də günahkarsan, mən də günahkar!

 MÜƏLLİF:SEYMUR SÖNMƏZ PAŞAYEV