Heyatim senin ellerinde yox olan qar denesidir,                            

Ne vaxt eriyer töküler ovucundan bilinmir.                                     

Derinliyimi bilmeden, ona varmadan eriyib getdi,

Ele menimde ömrüm ellerinde bitdi.

Sevgimin sonsuzlugunda yolunu azmiş yolçu kimisen,

Susuz sehralarda biten serablarla dolu baxça kimisen.

Sene verib tuta bilmediyim sozlere göre,

Menden uzaqlaşan meni terk eden menliyime göre,

Elimde olmayan sensizliyime göre,

Sevgiden ezab çeken qelbime göre, 

Meni bağışla...

Bu sevginin bedeni sensen ruhu men,

Derdi sensen ahı men,

Yarası sensen ağrısı men,

Indi derdlerin şahı men.

Her şeyi atib getmek isteyi son zamanlarda dahada çoxalib, 

Uşaqliq arzularim yeriye bilmeyecek qeder elden düşüb qocalib.

Tek çare ölüm kimi gorunur deyesen,

Axi neye lazim bu qeder ezab çekesen? 

Sevende ezab sevmeyende peşman,

Bu iki yol arasinda ne ede biler axi insan?    

Günler sensiz, ömrüm tenha keçir

Bu heyati menim üçün kim seçir?

Hara baxsam sene aid sensizlik var,

Seninle her yerde menim üçün ümidsizlik var.

Paslanan qelbimin boş divarlarinda,

Senin adin oxunmur artiq,               

Hemin boş divarlarin arasinda,

Indi ikimizde üz-üze amma yenede tenha qaldiq...