Ruhumda  sənsizliyin  rəsmini  çəkirəm . Yanaqlarından   süzülən   göz   yaşlarını  içi-rəm .  Söndürür  içimdəki   eşq  atəşini  , göz yaşların  quruyanda  sönəcək  bu  atəş ,  bitə-cək  bu sevgi , öləcək  sədaqət andı  , unuda-caqsan  məni . Yadına  düşməyəcəm  bir  da-ha .  Heç  nə  olmayıbmış  kimi  davam  edə-cəksən  həyatına  . Və  mən   qəzəblənəcəm . Unudacam  hər  şeyi , söylədiyin acı  sözləri, sayəndə  axıtdığım   göz  yaşlarını , hətta  et-diyin xəyanəti də  unudacam . Amma  bağış-lamayacam   səni ,  çünki  məni    xatırlamır-san . Sanki  bir heçlikdən yaranıb  , bir   heç-lik   içində  yaşayıb ,  sonda  da   sonsuz   bir heçliyə  qovuşmuşam . Bax  bu  səbəbə  gö-rə unuda bilmirəm  səni .