Ölümdən qorxanlardıq biz.Yaşamağa utanmayanlar.Yaşadığını sananlar.Əslində hər kəlməylə ölənlərdik biz.Tək bir səhvlə yox olanlardıq yer üzündən.Utananlardıq özümüzdən,başımız dik olmadı ki heç vaxt.Qaçıb gedə bilmiyənlərik biz.Həyatın yaxasından yapışıb haqqını ala bilməyənlərik.Sadəcə ağlayanlarıq.Ümidsizliyə sığınıb, səssizcə hıçqıraraq.Susaraq bəzən.Bəzən də qışqıraraq susanlardıq biz.Biz yanlızlardıq, Tanrının unutduğu "o" uşaqlardıq.Bəzən deyirəm də bəzi şeylər olmaya bilərdi.Məsələn o, o doğru biri çıxa bilərdi.Sonra deyirəm ki, sus.Sus ki Allah eşitməsin dediklərini.Kənarda qalmaq.Unudulmağı kimlər bilər ki?Onu yaşayanlar mı yoxsa o kimlərisə bir kənarda unudanlar mı.Sevilməyi kim bilər ki?!Mən bilmirəm.