Axşam yeməyini gözləyirdim,yeməklər evdə hazırlanırdı,və oturub yeməyimi yeməyə başladım yeməy bittiktən sonra paltarımı dəyişib,evdən çıxdım,saat,9a  15 dəqiqə vardı,şəhərin səssizliyinə qaranlığ çökmüşdü. qara geyinmişdim, o gün pis idim niyə bilmirəm ama özümü yaxşı hiss etmirdim, ümümiyətlə mən özümü heç vaxt yaxşı hiss etməmişdim.  Dayanacağda 10 dəqiqə gözlədiktən sonra  avtobus gəldi oturdum bir oturacağda,qulağcığlarımı taxıb musiqiyə asırdım,hara getdiyimidə bilmirdim avtobus şəhəri 2 dəfə turlamışdı artıq ama mən hələdə düşməmişdim.Göz qapağlarım məni,özünə çəkərək yuxumu gətizdirirdi.Başımı şüşəyə qoyarağ yuxulamağa başladım,Və biraz sonra qulağımda sakit və qalın bir səs "Axrıncı tur idi bu, bundan sonra getmir" dedi mən düşmək istəmirdim,ama məcbur idim.Avtobusdan enmişdim artığ, saat 12yə 20 dəqiqə var idi evə getməməyə qərarlı idim,Şəhərin parlağ ışığları,Küçədə qol qola gəzən sevgililər şəhərin mərkəzində boş boş gəzən mən.Sonra heç adını belə bilmədiyim bir küçəyə girdim,içimdə xəstəlik varmış kimi idim,acımışdım pulumda var idi amma yemək yemək istəmirdim,(Üç qüllə) tərəflərində  "Klinik" yazılan bir yer var idi qapıdan içəri daxil oldum,Qara kopişonum məni tək qoymurdu,evdən zəng etməyə başlamışdılar o vaxt bir klinik necə açığ olardı bilmirdim.  Girdim Psixologiya bölümünə və bir sıra götürərək gözlədim məndən qabağ iki nəfər daha var idi.

Və özümü həkimə göstərərək,bu bizim işimiz deyil bura psixoloji klinikadı! dedi iri yarı bir həkim.Mən o gecə bir skamyada uzanıb yatıb qalmışdım,səhər duranda  dəniz qırağında analarıyla gəzməyə gələn uşağlar,qadınlar,qocalar hər kəs mənə baxırdı sanki dəli görüblər, səhər olmuşdu,Mən bir həkimə daha  getdim o də şəhərin yaxınlığında idi müalicə elətirdim özümü.1 saat sonra gəl dedi, mən heç yerə getmədim karidorda həkimin nə deyəcəyin gözlüyürdüm həkim 1 saat sonra qapıdan daxil olarağ mənə,Bax övlad,deməsi çətindi bilirəm ama sən Xərçəng xəstəsisən amma bunun ən axrıncı hissələrindəsən,

Mən,nə demək istəyirsən açığ danış ,dedim həkimə

Həkim 1 ay vəya daha az ömrün qalıb,bunu sevdiklərinlə dəyəndir mən heç üzülməmişdim artığ məndən son 2 3 gündür iy gəlirdi. bilmirəm niyə,xəstəliyin əlamətləri idi yəqin ki. O gündən evə getməyərək axrıncı günlərimdə bir saat sonra ölüb gedəcəm deyə, və son gündə Bulvarda idim mənim heç dostum yox idi,son dəfə yaxşılığ eləmək üçün telefonumu satıb bir dilənçiyə verdim pulunu,və mənə dua elədi dilənçi,başım fırlanır,qızdırmam qalxırdı,biri məni tutdu,amma xeyri yox idi dəniz qırağında idik dənizə yıxılarağ suyun altında can verirdim,və bu həyatda heçnəyin sağlığdan önəmli olmadığını anlamışdım,bayırdan gələn qışqırığlar,məni qanə etmirdi heçdə,bilirdim burdan çıxsamda öləcəm.Artığ gözüm əqara pərdə enmişdi heçkimi görmürdüm.Mən öz içimə bağlı biri idim,mən yararsız bir insan idim,mən səssizliyimlə suyun altında danışarağ öldüm,nə xeyirli şəkildə nə şərli,Yararsız insanın yaşamağa ehtiyyacı yox idi,Mən gedirəm!