SevgİLİSİNİ GÖZLƏYƏN QIZ (HEKAYƏ)
Böyük səbirsizliklə onu gözləyirəm. Şərtləşmişdik ki , bu gün görü-şək. O gələcək. Mütləq gələcək. Hələ ilk dəfə görəndə yalançı olmadığına əmin oldum. Ona inanmaq olar. Bu görüşü böyük həsrətlə gözlədiyimə görə , görüş üçün təyin olunmuş yerə tez gəlmişəm. O indi nələr düşünür ? Eşqimiz nakam qalmasa, nəcib sevgi hisslərimiz ölməsə, sədaqət andımıza xəyanət etməsək onunla quracağım həyatda məni məni nələr gözləyir? Qəlbim hərarətlə çırpınır, ruhum müqəddəs sevgi məbədi qarşısında həyəcanla titrəyir. Həyatımın ən möhtəşəm , anlaşılmaz an-larını yaşayıram.Bu duyğularım sayəsində həyat həqiqətlərini dərk edi-rəm. Görüş yerinə tez gəlməyi , sevgilimi həsrətlə gözləməyi özüm istəmi-şəm. Yəqin ki, o qapalı insandır. Düşüncələrini gizli saxlamağı sevir. Əminəm ki, məni ald atmaz. Ona çox inanıram. Eh, əgər siz onu görsəydiniz , nəcib görkəminə heyran olardınız. Mə-nim dəcəl sevgilim, məni niyə bu qədər üzürsən , axı niyə gecikirsən? Amma etiraf edirəm ki, səni gözlədiyim bu dəqiqələr mənə xoşbəxtlik bəxş edir. Qolumdakı saatın saniyələri göstərən əqrəbi altmışıncı saniyəni vurarkən daha bir dəqiqənin keçdiyini görüb sevinirəm. Artıq üç dəqiqə qalır, üç dəqiqədən sonra biz görüşməliyik, mənsə elə bilirəm ki, sən gecikirsən, görürsən necə dəliyəm? Biz görüşəndə sən nə edəcəksən? Yəqin ki, əlimdən tutacaqsan, sonra öpəcəksən. Hər ikimiz həyatimizin ən xoşbəxt anlarını yaşayacağıq. Yanağımdan öpsən utandığımdan qızaracam. Amma eybi yox, onsuz da hava qaralır, üzümün qızardığını bilməyəcəksən. Hava çox soyuqdur, şiddətli külək əsir. Hava soyuq olsa da , şiddətli külək əssə də sevən ruhumun yüksək hərarəti cismimi soyuqdan qoruyur. Ən böyük xəyallarımı daha da təlatümə gatirən, ən pak arzularımı da-ha da pərvazlandıran, həyatıma fərəh və sevinc gətirən bu sevgi görəsən, bütün həyatım boyu mənə xoşbəxt anlar yaşadacaqmi? Sən geciksən də mən qəzəblənmirəm. Bu dünyada səni gözləmək səadətindən daha bö-yük xoşbəxtlik varmı? Qarlı, şaxtalı bu qış axşamı öz ecazkarlığı ilə qüdrətli sevgiləri tərənnüm edir. Mən bu axşam əbədi sevgiləri tərənnüm edən ilahi qüvvələrə minnətdaram. Sədaqətli sevgilim, bilməlisən ki, tə-biət səni mənim üçün yaradıb. Eşq ilahəsi səni mənə hədiyyə edib. Səni ilk dəfə görən zaman alışıb yandım, qan damarlarımda qaynadı, ürək çırpıntılarım qulaqlarıma pıçıldadı: “Bu odur ” O anda qəlbim uzun müddət xəyalları ilə yaşadığım varlığı tanıdı. Həmin an bütün kainat mə-nimlə birlikdə sevindi. Hər kəs eyni sözü dedi: “ Karolina, nə yatmısan, oyan, sənin şahzadən gəlib” Mən Tanrını unutdum, həmin gündən elə bildim ki ,Tanrım sənsən. Düşündüm ki, xilaskar mələyimə qovuşmuşam.Karolina hələ on altı yaşında ikən tutduğu gündəliyində öz sevgi hekayətini belə təsvir etmişdi. Bu sözləri oxuduqca eşqi nakam qalmış məşuqlar kimi göz yaşları axıdırdı. Rəfiqəsi Qloriya da ona qoşulmuşdu axı qızlar ağlamağı xoşlayırlar. Ancaq Qloriyanı ağlamaqdan daha çox hadisənin sonluğu maraqlandırırdı. Karolina göz yaşlarini silərək söhbə-tinə davam etdi:- İki gündən sonra ondan məktub gəldi. Bu məktubu iyirmi ildir ki, saxlayıram. Bilmirəm ki, tale hansı günahıma görə məndən qisas aldı? Məktubu oxumağa başladı.
“ Mənim gözəl Karolinam, mərhəmətli dostum, sədaqətli sevgilim inan ki, sənə olan sevgim sonsuzdur. Səni bütün varlığımla, sarsılmaz məhəbbətlə sevirəm. Lakin həyat sənin – on altı yaşlı məsum qızın anla-dığı qədər sadə deyil. İstəyirəm ki, yaşadıqlarımızı hər zaman xoş xatirə-lərlə xatırlayaq. İnan ki, birlikdə yaşasaq biri- birimizdən bezəcəyik. Bir-gə keçirdiyimiz anlari şirin bir xatirə kimi yaddaşımızda saxlasaq daha gözəl olmazmı? Bəlkə də ayrılıq zamanı çatıb. Karolina, unutma ki, əsl sevgi əlçatmaz olmalıdır. Yalvarıram, məni bağışla. Mənə yaşatdığın xoş duyğulara, unudulmaz anlara görə çox sağ ol. Son sözü dərin sarsıntı ke-çirərək deyirəm. Əlvida, sevgilim, bağışla məni”
Karolina hədsiz iztirab içində ağlayırdı. Qloriya da keyimişdi. Karolina dərk etmirdi ki göz yaşları quruyan zaman sevgi sona çatır . .
