Qəlbimin şəhərində günəş yenə qara çadrasını geyib."Ay"laşıb.Sənin üçün darıxanda sən oluram..sənin kimi düşünür,tənhalaşır,içimə qapanıram susuram.özümü sevirəm.Sənin sevdiyin qədər çox sevirəm.məndə isə çox böyük bir heçlik var.Sən yoxkən mən çox tənhayam.Heçkimə icazə vermirəm şəhərimi aydınlatmaya.Ulduzlara nifrət edirəm-3 ulduzdan başqa-onlar çoxdular,hər yerdədilər və tərk edirlər.Ayım yoxdur "Ay şəhərində"...günəşim var,qara çadralı...günəşə aşiq bir qadın,bir mələk,bir də heçlik.Bu qədərdir bu şəhərin sakinləri..Var oluşdan əvvəl,yoxluqdan sonra əbədi var olan..heç doğulmamış sakinlər.Nə əvvəli var nə də sonrası.İlk nəfəsində də baş ucunda dayanmışdım,son nəfəsində də heç ağlamayan susqun qadın mən idim.Belədir;bəzi insanlar ölü doğulur,bəziləri yaşarkən öldürülür-heç xəbəri olmadan-......bəziləri isə heç doğulmur...