Ach, die Augen sind es wieder,
Die mich einst so lieblich grüßten,
Und es sind die Lippen wieder,
Die das Leben mir versüßten!

Auch die Stimme ist es wieder,
Die ich einst so gern gehöret!
Nur ich selber bins nicht wieder,
Bin verändert heimgekehret.

Von den weißen, schönen Armen
Fest und liebevoll umschlossen,
Lieg ich jetzt an ihrem Herzen,
Dumpfen Sinnes und verdroßen.

Heinrich Heine






Ah! bir zamanlar məni, sevib oxşayan 
O sevimli gözləri görürəm yenə 
Ap acı həyatımı, şirinləşdirən 
Bal dadan dodaqlar da, tanışdır məmə 

Həvəslə dinlədiyim, ən gözəl səs də, 
Dəyişməyib, tanışdır mənə o hələ. 
Dəyişməyib heç bir şey, heç bircə kəs də, 
Yalnız mənəm yad dönən, bu dogma elə 

Bəyaz, gözəl qollar da, sarılıb mənə 
Hələ qucaqlayıblar, məni yaman bərk 
Mənsə girirəm indi, onun qəlbinə 
Qaş-qabaq töksəm də, ondan küsərək 


TƏBRİZ İSLAM