Tənha qadın-

Bəxtinə gileyli,

Taleyine acıqlı qadın...

Ümidləri çaya düşən,

Arzuları suya düşən qadın

Tənha qadın,

Yadındamı bu şəhər?

Bir zaman qamətinlə

mat qoyduğun bu şəhər ...

Yadındamı bu yollar?

yerişinlə,duruşunla

tərpətdiyin bu yollar?!

İndi mat qalıb

tənhalığına sənin,qadın!

 

Axtarırmı səni köhnə dostlar,

tanışlar...

Axtarırmı səni o insan -

Uğrunda ömrünü puç etdiyin

O insan...

Baxışları qəmli qadın -

Tənha qadın.

 

Sevdasından dönməyən,

Muradına yetməyən,

Günəşi küsgün,

Ayı qəzəbli qadın...

Tənha qadın

 

Ağladı ağaclar,

çaylar sənə

Ağladı eşqlər,

Sevdalar sənə.

Ağlamadı anan sənə,

Ağlamadı balan sənə,

Ağlamadı eşqi ilə

qovrulduğun o insan.

Yas tutmadı

Öz məhəbbətin sənə,

Ey bəxtsiz qadın,

Tənha qadın.

 

Payız dözəmmədi dərdinə sənin,

Döndü qış oldu,

Qış dözəmmədi,yaz oldu,

Yaz yanammadı dərdinə sənin,

döndü yay oldu.

Beləcə fəsillər tək qoydu səni,

Ey qadin...

Tənha qadın.

 

Amma torpaq sevdi səni,

Torpaq aldı qoynuna,

Isitdi üşüyən ruhunu.

Öpdü,illərlə əzilənib

öpülməyən gözündən.

Yamanca sarıldi sənə,

Burda qorxma,ey qadın!

Torpağın vəfası yaman güclüdü,

O illərlə gözləyib səni

Öpüb ayağının altindan,

Sevib oxşayıb səni.

Ömründə gedən hər gün,

Hər an

Səni ona aparıb,

Səni ona yaxınlaşdırıb...

Ümid verib torpağa -

sənə qovuşmaq üçün.

 

Burda qorxma,ey qadın,

Torpağın vəfası yaman güclüdü,

Bir kərə sarıldımı

Tənha qoymaz insanlar kimi.

Rahat yat ,qadın,

Illərin yorğunu - qəlbinlə birgə,

Rahat yat...

Sənin də sevənin var artıq,

Yat,sevdalının qoynunda,

Yat,bu torpağın qoynunda.

Yat ey qadın,

Tənha qadın.