Sentyabr ayinin son gunleri idi... Hava soyuq olmasa da payizin gelishi hiss olunurdu. Axsham dushdu, hava yavash-yavash qaralirdi,yavashca esen kulek bedenimi ushudurdu.Cantamdan salimi cixarib ona burundum.. Geribe bir axsham idi,ele bil ki ikimizde tek qalmishdiq. Kulekli payiz axshami ve men... O axsham hara gedeceyimi bilmirdim.Bir anliq dushundum... Belke eve gedim?...Sonra ise evde meni hec kimin gozlemediyinin fergine vardim. Biraz gezib dolashdiqdan sonra,yorgunluğumu almaq ucun boyuk bir cinar ağacinin altidaki skamyaya eyleshdim. Derinden koks oturub ciynimdeki shala berk-berk burundum.Kuleyin sesi yarpaqlarin xıshiltısı sanki ecaskar melodiya ifa edirdi... Etrafa nezer yetirdim burada hec kes yox idi.Bu parka benzer yere sakitlik çökmüşdür.Dushnmek ucun gozel mekan idi.Men tez-tez bura gelirem,sheherin ses kuyunden bezende bu sakit mekana gelib dincelirem. Birden gozume yashli bir cutluk deydi.Onlar qol-qola mehribancasina sohbet ederek gezishirdiler.Sanki heyatlarinin kecmish gunlerini vereqleyirdiler. Uzaqdan onlari mushahide edirdim.Onlar cox xoshbext gorunurduler. Bir anliq oz hayatim haqda dushundum...Her zaman tekliye,sakitliye ruhumun dinceldiyi yerde rahatliq tapmaq, evdende tenhaliq qoxusu gelir. Axsamlar evden televizor ya da radionun sesi evi bir balacada olsa da canlandirir...Bax men bele yasamaga ustunluk verenlerdenem.Bezende oz ozumle usyan edirem axi niye men tenhaligi bu derecede sevirem axi ne verdi mene bu tenhaliq her axsam goz yashlarim ve en cox sevdiyim yastığıma sarilib yuxuya getmekden bashqa hecne... Seher yeni bir gun bashlayir, gedirem ishime gucume,axsham eve gelende ise, her shey yenede tekrarlanir.Tenhaliq buruyen ev, soyuq eshyalar, piano, kitab refi ve menim en cox sevdiyim yazi masam…