Einsamkeit  

Die Einsamkeit ist wie ein Regen.

Sie steigt vom Meer den Abenden entgegen:

von Ebenen, die fern sind und entlegen,

geht sie zum Himmel, der sie immer hat.

Und erst vom Himmel fällt sie auf die Stadt.  

Regnet hernieder in den Zwitterstunden,

wenn sich nach Morgen wenden alle Gassen

und wenn die Leiber, welche nichts gefunden,

enttäuscht und traurig von einander lassen;

und wenn die Menschen, die einander hassen,

in einem Bett zusammen schlafen müssen:  

dann geht die Einsamkeit mit den Flüssen ...

Rainer Maria Rilke 

Tənhalıq  

Yağışa bənzəyir, tənhalıq necə!

Uzaq düzənlərdən, o keçə-keçə,

Dənizdən ucalar göylərə gecə.

Çəkilər səmaya, heç dayanmadan,

Şəhərə tökülər sonra səmadan.  

Şəfəq sökülməmiş yerə süzülər,

Kuçələr sabaha üzün tutanda.

Ümidi üzülmüş küskün bədənlər,

Ayrılıb bir yanda qəmə batanda.

Bir birinə sonsuz nifrət edənlər,

Məcbur olub bir yataqda yatanda.  

Tənhalıq sulara qarışıb gedər.  

TƏBRİZ İSLAM