Qalibiyyət və faciəmizdən 23 qədəm uzaqlaşırıq. Yaxınlığı göstərən tək məfhum isə 23 il əvvəlki hüzünlü hadisələrin hərarəti ilə isinən qəlbimizdir. Kamançanın səsinə etinasız yanaşmayı bacarmayan, keçmişə cəsarətlə baxan xalqın ürəyi...20 Yanvar metrosunda eşitdiyim kamançanın səsini, gördüyüm üzləri, qərənfillərin ətrafına yığılan qayğılı ürəkləri izlədikcə uzaq olmayan bir keçmişin hekayəsini eşitmək çətin olmur. İlə yanvarla başladıq.. Müstəqilliyə başladığımız kimi. Bu günün həqiqətini dərk eləmək sonu olmayan addımların şərhini vermək qədər çətindir. Çünki bu gün nə matəmdir, nə də bayram. Bu gün başlanğıcdır.

              Bu gün insanların evlərinə, namuslarına hücum çəkildiyi gündür. Bu gün əli silahsız xalqın namusları üçün tökülən qanlara göz yumduqları gündür.. Və əbədi rahatlığın dadını tamdıqları gün. Bu gün cəənnət qoxusunun kainata yayıldığı gündür. Gələcək bəlalardan xəbər verəcək gün. Xocalıya, Laçına, Kəlbəcərə səsi yetdiyi qədər bağıran gün. Bu gün səadətin bəlalardan keçdiyini qəlblərə möhürləyən gündür. Bu gün yaraların qaysaq bağlamadığını qara qanı ilə düşmənə göstərən xalqın günüdür.

              Bu gün milad təqvimində ilin iyirminci günü, Azərbaycan təqvimində isə birinci günüdür.