Allaha çox şükür edirəm ki, jurnalistika ixtisası üzrə təhsilim yoxdur. Bu baxımdan rahatam, başım dincdir. 25 yaşım var, 26 -ya keçid etmişəm, bu yaşımda bircə reallığın şahidi oldum ki, insan istədiyi yerə istəmədiyi yollardan gedib çatır. Özüm sarıdan heç nəyə heyfslənmirəm. Heç ixtisaslı jurnalist kadrların 5-10 manata peşələrini satmalarına da. Bunun mənə dəxli yoxdur. Hər kəs sonucda öz günahlarına cavabdeh olacaq, həmçinin mən də.
***
Əvvəl kimsə məndən oxumaq üçün kitab istəyəndə kitablarımdan verirdim, amma indi bu yaxşılığı etmirəm. Bilmirəm, niyə. İki – üç ay bundan öncə gündəlik kitab, jurnal, qəzet mütaliə edirdim. Yerli ədəbiyyatdan yalnız Hüseyn Cavidin, xarici ədəbiyyatdan isə Balzakın, Fafkanın, Dostoyevskinin, Tolstoyun kitablarını oxuyurdum. Daha bu işlə məşğul olmuram. Çünki özümü 30 yaşıma saxlayıram. Ya roman, ya da iri həcmli hekayə yazmaq üçün.
***
Bəzən jurnalist qələmindən çıxan məqalələri, kiçik həcmli köşə yazılarını oxuyuram. Oxuduqdan sonra çox sevinirəm ki, ilahi hələki birinci pillədə mənəm. Ümid edirəm ki, belə suni və sönük yazıların nə vaxtsa çırağı parlayacaq və yaxud da sonu çatacaq. Hər gün özündən amerika kəşf edən peyin təfəkkürlü jurnalistlər bir gün çıxdıqları komalarına geri qayıtmalıdır. Komalar onları gözləyir çünki. O gün televiziyalar xilas olacaq.
***
Həyatda iki cür insan tipi mövcuddur: Onlardan birincisi “heç olan”, ikincisi də “heç belə olmayan” insandır. Belələri ilə birgə yaşamaq çox çətindir.
***
Allah heç kimin istedadını mütəxəssislərin umuduna, hətta öhdəçiliyinə verməsin. Bunu yaşayanlar bilər. Bu haqda bircə cümlə deyə bilərəm ki, o anda sanki insan özlüyündə soyqırım havası yaşayır.
***
Şöhrətpərəstlərdən çox qorxuram. Çünki onların anası, bacısı olmur ki, ürəkdolusu söymək mümkün olsun. Belə adamlar “redaktor” rütbəsinə möhtacdırlar. Yaltaqdırlar, şərəfsizdirlər. İşçi kimi hamını aldadır, haamıını...
***
General olmaq istəyən əsgər heç vaxt vətənə layiqli xidmət edə bilməz. Çünki o əsgər yalnız general olmaq arzusundadır və bu yolda hər şeyini satar. Vətənini də, mənəviyyatını da. Odur ki, işçi üçün “general” olmaq məsləhət deyil.
***
Sonda onu deyim ki, nə az nə çox düz uçurumun uc hissəsindəyik indi. Ucu iynəli mismar bizim bədənimizə batmaq üçün vaxt gözləyir. Amma mənim yenə də həyata və işimə olan sevgim ölməyib. Qarşılıqsız hər zaman əqidəmlə doğru və şərhsiz işləməyə hazıram. Təki can sağlığından əvvəl şərəf olsun.
SON