Ürəy sıxıntılarımızı bir payız küləyi kimi silib aparmağa qadir insanlar yol ayrıcında bizi tək tənha qoyub gedənlərdir...

Günəş

Qara rənglərlə rənglənmiş bir otaqda yalnızlığın həyatımıza hopması vaxtında hər şeydən bezərkən ümid közərtilərindən yeni bir od düzəltmək kimi fövqəlbəşər bir qüvvədir...

Cəhənnəm atəşinə daxil olub ruhumuzla birlikdə yanmaq qədər asan olsaydı sevdiyimiz insan bizi sevməyəndə arxaya belə baxmadan çıxıb getmək...