Biz də sizin kimi uşaqlarıq, amma “vətənsiz uşaqlar”ıq.

Sayımız hər 10 dəqiqədə artmaqdadır.

BMT-nın Qaçqınlar üzrə Ali Komissarlığının hesabatındayıq.

Özümüzü “dəyərsiz”, “küçə iti” kimi hiss edirik.

Hər birimiz “ayrı-seçkilik”, “ümidsizlik” kimi duyğularla böyüməyə məhkumuq.

Bizlər “görünməz”ik, “bəzilərinin kölgəsində yaşayan”ıq.

Təhsil, səhiyyə və iş sahələrində “keçilməz maneələr”lə qarşı-qarşıyayıq.

Vətənsizliyimiz ailələrimizdə “psixoloji pozuntular”a səbəb olur.

Ölkələrimizdəki etnik, dini ayrı-seçkilik, müharibələr səbəbi ilə başqa ölkələrdə yaşamağa məcburuq.