Mən sənin adını dəfn eyləmişəm,
Qəlbimin qəm dolu bir guşəsində.
Tuş etdi Tanrımız, sonra ayırdı,
Nə vardı qaldı o qəm köşəsində 

bəs niyə çıxarıb sənin adını
Silmədim, silmədim mən ürəyimdən.
Mən dönük çıxmadım əhdi - peymana,
Sən özün çəkildin, sən ürəyimdən. 

Nə vaxt ki, səninlə qarşılaşıram,
Hər gözdə mən neçə sual görürəm.
Özümə gəlincə məlum olur ki,
Sən demə aşkarda xəyal görürəm. 

Məni xəyallardı çəkir sınağa,
Nə varsa yaxşı - pis yada salıram.
Bir dəfə çıxmışam oddan - alovdan,
Yenəmi özümü oda salıram? 

Minib köhlənini çapmasın daha,
Üzür ürəyimi, üzür xəyallar.
Dözməzdi bir kimsə bunca ağrıya,
Ümmandı səbr edir, dözür, xəyallar.