Yağış!!....Hüznü də qoynunda gətirən afət! Nə daşıya bilərsən ki sən qara buludlardan başqa?Ağırlığı nə ki? Onunla boy ölçüşə bilərsənmi??..Yağış!! Sən boşaldıqca mən doluram! İçimdə ondan başqa bir şey sığdıracaq yerim yoxdu.Sus! Eşitməyim pəncərəmə vuran səssizliyini!

Hər düşüşündə gözlərimdən səffaf damlaların,yığılmış kədər,unutulmamış acılara bir daş da sən qoyursan ürəyimdə.Üşüyən bədənim deyil,ruhumdu bu səfər.Elə bir küləy əsirki sanki səndən bir parça daha qalmayacaq deyir üzümə.

Anlamsız minlərcə söz oldu sənsizlik dilimdə.Yoxluğunun izdirabı çökdü evin divarlarına.Geri Dön....