Bəzən o qədər yalnız olar ki, insan yalnızlığı ilə barışa bilməz... Bəzən o qədər sevər ki, insan, amma o sevginə layiq olacaq birsi olmaz.
Bəzən o qədər bağlanar ki, insan sonra çox peşman olar. Amma sonraki peşmanlıq fayda etməz. Sadəcə düşündüyün hiss etdiyin bir şey o olar...
Bəzən isə əhatəndə olan insanlar sənə qəribə baxar... Tərk edilmiş, yada sevməyi bacarmayan, sevilməyə layiq olmayacaq birisi kimi görülər.
Və sən də bununla razılaşarsan. Bir çox vaxtlar isə güzgünün qarşısına keçib özün olduğunu, kimsəyə fikir verməyəcyini, deyərsən.
Amma bu sadəcə deyilmiş sözlər olar..

Çünki sən hər kəsin dediyini anlayarsan, səhv belə olsa heç bir söz demədən susarsan, çünki danışdıqda onlar səni yenədə yalnış çıxardar..Həmişə səni qınayarlar, amma qınanmalı olan insanlar əslində onlar olar..Və bunu düşünərsən ki onlar niyə öz səhvlərini anlamaz..Cavabını isə onlara baxdıqda anlayarsan..Çünki onlar özlərində görmədiklərini bir başqasında görərələr..Bu həyatdan yoruldum deyırsın həyatını günahlandırarsan, amma əslində günahkar olan həyatın yox, həyatında rol oynayan insanlar olar...

O qədər düşünərsən ki, bir çox vaxt artıq özün-özündən belə yorulub, küsərsən. Amma yenə də hər şeyə baxmayaraq, həyatın davam edər.
Və hər açılan yeni bir gündə, yeni ümüdlərlə ayılarsan, yeni insanlar və ən əsası yeni simalar görərsən. Əslində o simalar yeni olmaz, sadəcə sənə qarşı dəyişən simalar olar. Sən isə yenidən heçnə olmamış kimi görünərsən, amma əslində içində düşündüklərin o qədər acı olar ki, bəlkə o acıları siləcək birisi olmaz.
Yenə də yoruldum, hər şeydən bezdim, insanları, əhatəmdə olanları görmək istəmirəm deyərsən...

Amma təsadüflər o qədə yaxındır ki, səni onlarla hər dəfə qarşıdırar. Bəzən isə yanıldığını düşünərsən, hər şeyi bağışlayarsan yenidən onlara inanarsan.
Amma sən yenidən onlara bağlandıqda, onlar səni elə əzib keçərlər ki, deməyə sözün, ağlamağa göz yaşın olmaz.
Sadəcə özünü danlayarsan və niyə hər dəfəsində yanılıram sualını verərsən özün özünə.
Cavabını isə tapa bilmərsən, çünki o simalar onlar olar. Bir gün səni yad edən, bir gündə isə tanımadan silib atan...

Həyat bəzən insana rol oynayır deyərsən, amma tam əksinə həyat sənə heç bir rol oynamaz, insanların sənə oynadığı rolu göstərər.
Sənə acı gəlsə belə bununla barışar, bəzən bagışlayıb, bəzən isə unutdurar. Amma yox, əslində unutmarsan, çünki heç bir şey unudulmaz.
Sadəcə vaxt keçdikcə sən buna alışarsan. Alışmaq istəməsən belə buna məcbur olarsan. Sadə dediklərin heç də sadə olmaz.
Sevirəm dediklərin yanında olmaz...

Bəzən insanlar arasında düz seçim edə bilmərsən... Yaxşı bildiklərin, özünə dost seçdiklərin tam əksi çıxar.
Amma bəyənmədiklərin sənə uyğun birisi deyil dediklərin əslində hər zaman sənin yanında olar. Bunlar həyatın yox insanların qanunudur.
Qadağalar qoyarsan, amma o qadağalarla heç özündə razı olmarsan. Bu qədər bəsit dediklərimiz bəsit, asan olmaz..
Sonda yoruldum deyərsən və hər şeyə son qoyarsan...