Bir fincan kofe lirika və mən....ürəyimdə payız...yarpaqların..səsi qədər qəmli səsin...gözlərin yaşlı..sən ölürsən...mən səni yaşadıram hisslərimlə...gözlərimi yumuram xəyalımda yaşadıb səni sevərkən...açsam ...silinib gedəcəksən yenə...illər keçdi....3-4-5-15 il sonra...nə olsun??cizglərin dəyişir..ürəyin isə mənimlədi...dəyişən sifətin...ama ruhun mənlədi axı...hər gecə yazıram səndən...yazıram yəni sevgidən 1 dəfə 5 dəfə...arxa arxaya 10 dəfə gələn cümlə ilə yaradarkən səni....bir nöqtə ilə...yoxa çıxan gözlərinin yaşını silən mən....   Sevirəm ama deyə bilmirəm...gözlərim baxır üzünə ama dilim yox..   payızda yarpaqlar tökülər buludlar ağlar....qışda quru soyuq olar...sonra ağlayan buludların göz yaşları donar quruyar...hər gecə səni düşünərkən qəhər məni boğarkən...gözlərimi açıb sənin bu yoxluğunu söyərkən....hər gecə bu ruh halımla...yazılan bu cümlələr səni sevərkən bu cümlələləridə başqaları sevir...   nələri arzu etmədin ki gəl ondan danışaq??kimi sevibdə üzülmədikki gəl ondan danışaq??Şair səssizliyi sürərkən gəl bunu yaradan səbəbdən danışaq..?yada ki qapını bağıa get...unut və düşünmə...   (görəsən şəkildə ki kimi vəfalı dırmı oda deyə düşün??)  

  İstiqlaliyyət küçəsində dayanıb gülməyini izləmək...hər bir gülüşünlə...bir xoşbətlik qatarkən  ürəyimə mənə geri dönüb gedərlən ölürəm mən....gəl səni aparıb Florensiyaya...orada olub...saflığı hiss edərkən...başlayaq sevməyə...

küləyin vıyıltısı yazılan bu cümlələrdə qızın daxili üsyanı..sonra xəyallarının sonu və ölən Ümid-inlə..gələcəyinin üstündən qara xətt çəkmək....bağışla..ancaq mən burda yazıram..sən isə oralarda hardamı???bilmirəm bəlkə Şri lankada bəlkədə İndonezyada.....ama mən Burda ...külək..qaranlıq...və Bakıda...yanan şamlar...ruhumu isidərkən....gecələr sonlanır....yox olmaq istəyirəm....və yox oluram...başla darıxmağa.....