-Avqust ayının belə vaxtları,səhər evdən gəzinti üçün çıxmışdım.Qəzet köşklərinin birinə yaxınlaşıb,onun çalışdığı redaksiyanın buraxdığı qezetin gündəlik nömrəsini aldım.Səbrsizliklə oxumağa can atırdım.Düzü,hər məqaləsini oxuyanda canımı incitsə də onun yazdıqları mənə nəyisə daha yaxşı başa düşmək imkanı yaradırdı.Əlimdə qəzetlə ətrafda “pambıq şəkər” bizim dədə-babadan bildiyimiz “tel halva” satıcılarından birinə yaxınlaşıb,çox sevdiyim,çəhrayı rəngli bir o qədər də tez yeyilib-bitən pambıq şəkərlərdən alıb,skamyaya tərəf getdim.Qəzeti vərəqləməyə başladım bu da onun məqaləsi idi “Kitab oxumağın əks təsirləri” başlıqlı.Keçirtdiyim ağır paranoyak hisslərimə sadiq qalaraq yenə də məni nəzərdə tutduğu ağlıma gələn tək-tük fikirlər arasında ilk olaraq yer alırdı.Biz onunla kitab oxumağı çox sevənlərdən idik.Elə bunun nəticəsi idi ki,o çoxlarından inkişaf baxımından seçilirdi.Tanışlığımızın ilk günlərində divanələr kimi qurduğumuz xəyallarda bir otağı sırf kitablar üçün ayırmışdıq.Mən balaca olandan elə evimizin bir küncü kitablarla dolu idi.Atamın kitabları...Atam kimi kitaba bağlı insanlar az olardı yəqin.Düşünürdüm,kim çox kitab oxusa həmin adam ağıllı,kamilli,dürüst,vicdanlı və s.gözəl keyfiyyətləri özündə birləşdirəcək.Mənim də kitaba bağlılığım elə uşaqlıq yaşlarımdan başlayır.F.Dostoyevski,L.Tolstoy,A.Düma və digərlərinin kitablarını özümə yeganə dost seçmişdim.Ətrafıma ancaq kitab oxuyan insanları yaxın buraxırdım.O vaxta ki...biz nə bilərdik axı kimsə etdiyi pis əməllərinin üzərini örtüb ağıllı kimi görünmək üçün kitab aludəçisi rolunu oynuyar  ?! Nə bilərdik ki,intelektual nəsildən olan qızları ələ almaq üçün kimsə kitab qurdu donuna girər?! Bilmirdik.Elə məqalə də məhz bundan və bunun kimi buna bənzər cümlələri özündə cəmləşdirirdi.Atamın bir sözü var idi”Oxumaq hamıya heç də xeyir gətirməyə də bilər”.Bu fikir məni həmişə düşünəndə qorxudurdu.Ancaq zaman keçdikcə şahidi olurdum ki,kitab oxumaq heç də hamıya yaxşı təsir bağışlamır.Digər bir məsələ əgər həqiqətən özlərini reklam etmək üçün əllərində gəzdirdikləri,bir iki cümlə oxuyub stat gətirdikləri kitabları canı-könüldən oxusa idilər vəziyyətləri belə acınacaqlı olmazdı.Mənim sevimli,xəyallarımda daima sadiq qaldığım,uzun müddət üzünü belə görə bilmə imkanım olmayan mənə qarşı ancaq hörmət əlaməti olaraq sevgi bəsləyən bu günə kimi sevdiyim yeganə insan artıq böyümüş,fikirləri,düşüncələri daha da püxtələşmişdi...