Uzun bir müddət Aslan və Elnarə bir birilərinii seviblər ,təxmini 6 ilə yaxın,nəhayət elçi düşməyin vaxtı gəldi,qız evi oglanı bəyənməyib və planlarında varlı birisi ilə onu ərə verməylərini planlaşdirdıqdan oglan evinə mənfi cavab verdilər.Elnarə bununla razılaşmadıqdan Aslana gacmaq planını təklif etdi.

      -  Aslan mən o varlı irgənci sevmirəm,səndən başqa həyatımda heç kəs ola bilməz,bizə gacmagdan başga plan galmayıb,atam gil məni statuslarının yüksəlməsi naminə o varlıya ərə verəcək,mənim bunu istəyib istəməməyimə baxmayarag.

     - Gəl onda belə edək,ayın 4 –ü istirahət günümdu,nigah evində qeydiyyat edək gacag Qubaya,ara sakitləşənə dək galaq əmim gildə,nigah vərəgimiz olsa heç kəs bizə heçnə edə bilməz,- deyə Aslan cavab verdi.

    - Razıyam,4-ü səhər 10 olaq İçəri şəhər metrosuna yaxın  olan nigah evində,- Elnarə ona cavab verdi.

   Nəhayət,cümə günü fevral ayının 4-ü Elnarə səhər 10 tammamda gəlir nigah evinin gabagına,Aslanın  hələ orada olmadıqını görən Elnarə ona zəng vurub,amma o telefona cavab verməyib,bir neçə dəqiqə sonra bir daha zəng vurub,amma yenə telefonu göturən olmayıb,2 saatdan çox gözləyən Elnarə mənə atdı,gorxub gəlmədiyini düşünən evə dönüb,bütün yolu Aslanı söyüb və vəfasız əclaf oldugunu söyləyirdi öz-özünə.

    Həmin günün axşam saatları Aslanın gardaşı Elnarənin telefonuna zəng vurub baş vermiş bədbəxt hadisə haqqda xəbər verməyə qərar verdi:

      -Salam,danışan Kamrandı,Aslanın gardaşıyam,bilirəm elçi və nişanınız uğursuz oldu,amma sənə bunu onun keçmiş sevgilisi kimi deməliyəm,səhər Aslan maşınla harasa gedirdi,ondan hara getdiyini soruşanda dedi ki sonra deyəcək,bir neçə saat öncə onun qəzaya uğradıgını xəbər aldıq,deyilənə görə sürətlə idarə edib maşını,idarə etməni itirdi,gələ bilsən sabah səhər 9 da dəfn mərasiminə gəl,məncə o bunu istəyərdi.

      Bu xəbəri eşidən Elnarə telefonu yerə atıb yuşunu itirdi.ayılandan sonra onun ünvanına dediyi sözlərə görə və gəlməməyinin,dəstəyi gotürmədiyinin səbəbini öyrənmədən belə səhv düşündüyündən çox peşiman oldu,hönkür hönkür ağlayıb nə isə etməyini düşünürdü.

   -   Mən onunla govuşmalıyam,o mənim yanıma gələrkən vəfat etdi,- deyirdi,və eyni zaman birgə çəkdirdikləri şəkillərə baxıb aglayırdı.

   Səhəri gün evdən rəfigəsi gilə getmək adı ilə dəfndə iştirak etmək üçün Yasamal rayonunda yerləşən qəbirstanliga yollandı.

  Axşam saat 5-6 radələrində rəfigəsinin telefonunu yığan anası ondan Elnarənin telefona gəlməsini xahiş etdi,iki dəfə ayaq yoluda oldugunu söyləyən rəfigəsi Vüsalə söhbətdən gaçmayacağını və ata-anası gil onların evlərinədək gəlib savaş etmələrindən gorxmagla onun harda olduğunu bilmədiyini söylədi.

   -  Necə yəni bilmirsən şərəfsiz?Sənin başına gör nə oyun açacam,-deyə anası onu hədələdi.

   -Mənim təqsirim yoxdu axı?Siz də mənim yerimdə olsa idiz ən yaxın rəfigənizi ört-basdır edərdiniz,deyilmi?,- deyə Vüsalə öz hərəkətinə bəraət gazandırmaqa calışdı.

   Onun həqiqətən təqsirsiz oldugunu anlayan ana ə atası ilk öncə Aslan gilə zəng etməyə qərar verədilər,çünkü onların bir yerdə gaçma etimalı da var idi.Aslanın ev telefonunu yıganda isə Aslanın rəhmətə getdiklərini eşidən valideyinlər onun qəbirstanlıgda oldugunu düşündülər,ola bilə ki o orada qəbri üstə aglayır və sairə.Eyni anda polisə də qizlarının itkin düşdüyünü xəbər verdilər.

  Qəbirstanlığa  qetmək üçün Aslan gilə zəng vurub qəbrinin yerini oyrəndilər,onlarla birgə getdilər,ora çatanda isə...

  Elnarə baş daşını gucaglamış vəziyyətdə damarları açıg torpag isə qan içində oldugunu görən ananin şax sey va sey etməyini saçlarını yolarag Aslanın ata anasına yumruglar vurarag özunü saxlaya bilmirdi...Bu da son,bu da sevginin sonu,Allahın qisməti onların birgə olmaması idi,amma intihar artıq Allahın işi deyil,alın yazısı ilə isə barışmaq lazımdı...Qismətdən qacmaq olmaz və qarşıya çıxan problem və hətta ən ağır itkilərə qarşı mübarizə apararag yaşamağa davam etmək lazımdı,intihar isə Allah qarşısında ən bağışlanmaz günahlardan biridi.