Keçdi zaman, keçdi illər,
Neçə-neçə dövr bitdi.
Unutmadı səni ellər,
Adın ilə gəldi, getdi...
Bir kərə yüksələn bayraq,
Bir daha enməz, dedin.
Cümhuriyyət qurmaq üçün
Gəncliyini fəda etdin.
ardı...
Axşam düşür, şər vaxtı qarışır. Günəş gündüzün yorğunluğunu çiyinlərindən atmaq üçün yerini aya verir.Günəş geri çəkilərkən, şüalarının hərarəti azalır.Soyuq nəfəsi duyulur.
ardı...
Bir il əvvəl... İstanbul... Axşamçağı idi. Batmaqda olan günəşin al şüaları boğazın mənzərəsini əsrarəngiz edirdi. Sahildə bir skamyada yan-yana iki tünd geyimli adam oturmuşdu...
ardı...